Vietnam 1th half

Hello blog readers!

I have been in Vietnam voor 11 days now. Time for my first impressions.

Things I like in Vietnam:

- The food is really good, I am a big fan of fresh springrolls, I don't know why we always have to deepfry them back home. There is really good streetfood, and there is decent bread (because of the French history)
- Fresh beer is really cheap 3000 dong (26000 dong is 1EURO)
- Really easy to meet other travelers.
- fun and crazy city's beautiful nature.

Things I don't like as much in Vietnam

- It is really hard to meet locals, they don't seem to like tourist very much. They try and rip you off all the time and lie to you face. At one point a guy took my flipflop from my food and started putting on a new sole. He didn't want to give it back unless I paid him. After lot's of discussion I ended up with one flipflop with extra sole and one without. (but I didn't pay!)
Of course I met some great Vietnamese that are really nice. I will focus on them. But it is not the same as Indonesia of Malaysia.

- Hard to get of the beaten track. The only way to take a bus is to go trough a tourist booking office. You end of taking the same bus as the locals but paying tripple the price. I am used to just going to a bus station and getting the same bus as the locals for the same price.
There is just to many backpackers here.



I had a few great days in Kuala Lumpur and then I took a airplane to DaNang a city in the middle of Vietnam. And took a taxi from there to Hoi An. And I managed to meet up with Ryan. A guy I met 2 months ago on Gili Trawangan.
He was already traveling in a group of four. 2 British girls called Katie and Krissie and a British guy called Joe. They were all really nice so I didn't have to put in any effort to make new friends, easy.
Hoi An is a small old city. The old city center is car free, and looks pretty especially at night with all the lanterns. But all the pretty houses are turned into shops and they really want you to buy their shit.
We also found this great cafe called cafe43, the food was awesome (I loved the Hoi An local dish call cau lau) hang out there a lot.
We rented bicycle and went to the beach, but I am spoiled now and I though it was a very windy not so pretty beach.

After 3 night we took a bus to Hue, the old capital. We only spent one night there, and went to this great club and got a bit drunk. So the next day we looked at the citadel a bit hungover.

Then it was time for a long busride to Hanoi, it was 14 hours. The sleeperbusses in Vietnam are really good. They have little beds in them and A/C. But I was very unfortunate on my first sleeperbus. I got the backseat next to the toilet and it was half the size of a 'normal' bed seat. So even with my sort legs I barely fit. And after 5 minutes the A/C broke down. It turned out the be a pretty bad sweaty ride.
But we made it. We we standing there sweaty and grumpy and we were dropped off in the middle of nowhere. We had found out that to the center would be about 4 km and shouldn't cost more than 10.000 dong each. But the taxi driver kept on trying to tell us that is was 20km and we should pay 100.000 each. after a really long discussion some anger and frustration, paid 20.000. It was indeed very close so the guy had just lied to us.

We arrived on a friday and most of the atractions were closed. But we went to the prison, this place was first were the French locked up Vietnamese, and later american soldiers were kept there. Very interesting so see. They made it look like the american soldiers had a great time in prison there. :)

After this we booked a tour to Halong Bay and left the next morning.
Halong Bay is a absolutely gorgeous place, hundreds high and weird looking karst mountains are sticking out of the sea. Eagles are circling above us and we sail on a beautiful boat with really tasty food trough this all. Some really good days!!

After one night and 2 days of this amazingness, we went back to Hanoi. This is were or little group had to split up. Katie and Krissie took a plane to Bangkok, Joe a bus to Hue and Ryan and me went to Sapa. Sapa is this city in the mountains. Home to a lot of local tribes. They made the mountains into high stacks of rices terrasses. Ryan, me and two girls we met on the night bus went on a 2 days hike through this beautiful landscape, and stayed on night in a homestay in a little tripe village. It was great, except for the agressive selling methods the tripe people used to make us try and sell stuff. Making you feel really guilty for not buying anything.

Back in Hanoi I said goodbye to Ryan also because he went back home. And I spent one more night in Hanoi and then go back south to the part I haven't seen jet. (an other long nightbus)

https://plus.google.com/photos/115916618374036166620/albums/5890068959623106401

Malaysia

So finally an other update.
The last time I wrote I was in Kuala Lumpur. That is where I am right now.
It has been so long since I wrote I don't really remember what I did last time in KL. I hung out with the American guy and we did touristic things, like visiting does two towers. I also met a really nice Dutch guy (from Maastricht) and we went on a quest to find a 'fake' 'knock-off' smartphone. I bought a samsung galaxy S3 mini, seemed like a good plan at the time. Right now I know this wasn't because it broke yesterday. (sorry no 'whats app' anymore) But it was a fun quest anyway. We also visited a temple in a cave, pretty cool.

Here are photo's from Kuala lumpur:
https://plus.google.com/photos/115916618374036166620/albums/5887056346942934609

After 3 night I decided I was going to Pulau Kapas. A quiet Island up north.
That worked out different....

Me and the American dude took the nightbus, nightbusses in Malaysia are a lot different from Indonesian busses. They are super fancy, really big chairs and aircon. But the busdrivers are just as crazy. We were suppost to be arriving at 6, but our crazy fast busdriver brought us there at 4:30am.
We we super tired and the first bus going to the ferry to Pulau Kapas wouldn't be there untill 8am.
Sitting there, feeling really tired a man walk up to us. He said: 'the bus to pulau Perhentian leaves now'.
This sounded so good that we decided to change plans.

 Oke, why let's go to pulau Perhentian instead.

I quickly took out my lonely planet and saw that we should go to to the small island. This is how fate brought me to this place.
Perhentian means 'stop' in Malay. And that is what I did. I stopped. I ended up staying for 3 weeks instead of the 3 days I planed. I got a job, made a close new friends, fell in love, got really sick and better again,
The island looks like everything you thinks of when you think tropical island. Bright blue sea, pearl with sand, palm trees, jungle and nice little huts. Electricity, internet and water are limited.

The first 4 nights I stayed at a place called 'Matta Hari' were I shared a bungalow with that American guy. He was not feeling to great on the island so I ended up not spending much time with him.
On the second day I went on a snorkel trip and did the best snorkeling I ever did. Saw sharks, sea turtles, a Maureen-eel, clown fish, and beautiful coral.
That night I also went to monkey bar for the first time. Monkey Bar is a reggae-bar that has live music every night. I ended up becoming close friends with the local bar people and the band.
And aslo ended up getting a crush on the bass player from the band. A Malay guy called Amin. He also  liked me. :)
After some days I met Anouk and Luuk, two Dutch people, and (because the American guy left) I stayed with Anouk in a bungalow on Coral Bay. This is on the other side of the Island a more quiet beach. I spend some time hanging on the beach making bracelets and staring into the sea with the guys that worked and stayed there.
It was nice to stay there, and if we wanted to go out we walked to Long beach and partied there.
I also met Andrea a German girl and her friend Denise (English) we all got a long really well. I met a lot of people on the island a also a lot of people that were working there. Finally I got offert a job at a pizza restaurant called Oh La La. I took the job without thinking. The thought of ever leaving the island this never came to mind.
It was really hard work I made pizza's, in the morning making 4 kilo's of dough and lot's of tomato sause, at night baking in the hot climate over a fire pizza oven. But I am really good at making pizza now (I make some when I get home!) and I got free food and accommodation for it.

Then I started thinking. How long do I want to stay here? What about my flight to Vietnam? And I want to see other parts of Malaysia.
So I quit my job after one week and decided it was my last night.
But the next morning I didn't leave, I couldn't. But this was REALLY my last night, and again I didn't leave. Every day there was a good reason not the leave jet. I hang out a cafe called chill-out with all my new friends every day and in the evening I had my 'goodbye party' at Monkey Bar. I went to the mainland for a bit with Amin and met his family, who don't speak any English and are Muslim. That was a really strange experience. But then went back to this island again.

The day I really had to go, to get my flight, I got food food poisoning. Really bad. I had a really high fever I,  everything came out at every end (sorry for the details) and I kept on passing out. So I missed my flight to Vietnam.

I stayed for a few more days, Amin took really good care of me, brought me food, medicine and more.
And then when I felt a little better... time to go.
 Hugs for my new friends, more hugs for Amin. If I have money at some point I will go back here. And Amin is going to come to Amsterdam in November.

I went back to Kuala Lumpur, but now I knew lot's of local people that I met on the island and I stayed with them. They showed me local KL. And were really welcoming!

https://plus.google.com/photos/115916618374036166620/albums/5887059716729650913
_________________________________________________________________________________

Eindelijk weer een update!
De laatste keer dat ik schreef was ik in Kuala Lumpur. Dat is waar ik nu ook weer ben.
Het is zo lang geleden dat ik schreef ik weet niet meer precies wat ik de vorige keer allemaal heb gedaan hier. Ik childe met een Amerikaanse kerel en we deden toeristische dingen, zoals het bezoeken van die bekende twee torens. Ik ontmoette ook een vriendelijke Nederlandse jongen (uit Maastricht) en we gingen op een zoektocht naar een 'fake' 'knock-off' smartphone. Ik kocht een Samsung Galaxy S3 mini, leek een goed plan op dat moment. Nu ik weet dat dit geen goed plan was, want sinds gister is hij kapot. (Sorry ik heb geen 'whats app' meer) Maar het was wel een leuke zoektocht toch. Ook bezochten we een tempel in een grot, pretty cool.

Hier zijn foto's van Kuala Lumpur:
https://plus.google.com/photos/115916618374036166620/albums/5887056346942934609

Na 3 nachten besloot ik door te reizen naar Pulau Kapas. Een rustig eiland in het noorden.
Dat liep anders ....

Ik en de Amerikaanse kerel namen de nachtbus, nachtbussen in Maleisië zijn heel anders dan Indonesische bussen. Ze zijn super luxe, echt grote stoelen en airco. Maar de buschauffeurs zijn net zo gek. We zouden om 6 uur aankomen, maar onze gekke racende buschauffeur bracht ons er om 4:30.
We waren super moe en de eerste bus naar de ferry naar Pulau Kapas ging pas om 08:00.
We zaten daar we voelde ons super moe toen een man op ons af liep. Hij zei: 'de bus naar Pulau Perhentian vertrekt nu'.
Dit klonk zo goed dat we besloten om de plannen te wijzigen.

 Oke, dan gaan we wel naar de Perhentians.

Ik haalde mijn lonely planet te voor schijn en die vertelde ons dat het kleine eiland het best was.
Zo bracht het lot me naar dit eiland.
Perhentian betekent 'stop' in het Maleis. En dat is wat ik deed. Ik stopte. Uiteindelijk bleef is 3 weken in plaats van de geplande 3 dagen. Ik kreeg een baan, maakte een goede nieuwe vrienden, werd verliefd, werd heel ziek en weer beter,
Het eiland is precies wat je je voorstelt bij een tropisch eiland. Helder azuur blauwe zee, parel wit zand, palmbomen, jungle en leuke kleine hutjes. Elektriciteit, internet en water zijn beperkt.

De eerste 4 nachten verbleef ik in een plaats genaamd 'Matta Hari' was ik deelde een bungalow met die Amerikaanse jongen. Hij voelde zich niet zo goed op het eiland dus ik heb uiteindelijk niet zo veel tijd met hem doorgebracht.
Op de tweede dag ging ik op een snorkeltrip en deed de beste snorkelen ik ooit gedaan heb. Ik zag haaien, zeeschildpadden, clown vis, en prachtige koralen.
Die avond ging ik ook voor het eerst naar monkey bar. Monkey Bar is een reggae-bar die elke avond live muziek heeft. Ik maakte daar goede vrienden met de locale eilanders and de mensen van de band.
En ik werd verliefd op de basist van de band. Een Maleise jongen genaamd Amin. Hij was ook verliefd op mij. :)
Na enkele dagen ontmoette ik Anouk en Luuk, twee Nederlanders, en (omdat de Amerikaanse jongen was vertrokken) verbleef ik met Anouk in een bungalow op Coral Bay. Dit is aan de andere kant van het eiland een meer rustige strand. Ik childe op het rustige strand en maakte armbandjes met de jongen die daar werkte.
Ik vond het heel fijn om aan die kant van het eiland te verblijven. Lekker rustig, maar als ik wilde feestje kon ik gewoon naar long beach aan de andere kant lopen.
Ik ontmoette ook Andrea een Duits meisje en haar vriend Denise (Engels) we konden het goed met elkaar vinden. Ik ontmoette veel mensen op het eiland een ook een heleboel mensen die er werkten. Eindelijk kreeg ik een baan aangeboden bij een pizza restaurant genaamd Oh La La. Ik nam de baan aan zonder na te denken. De gedachte dat ik het eiland ooit zou verlaten kwam simpelweg niet eens in me op.
Het was echt hard werken, ik maakte pizza's, in de ochtend maakte ik 4 kilo deeg en veel tomaten saus, 's nachts bakken in de hete klimaat boven een vuur pizza oven. Maar ik ben nu wel echt goed in het maken van pizza's nu (ik zal het proberen te maken als ik weer thuis ben) En ik kreeg gratis eten en accommodatie.

Toen begon ik te denken. Hoe lang wil ik hier blijven? Hoe zit het met mijn vlucht naar Vietnam? En ik wil ook nog andere delen van Maleisië te zien.
Dus heb ik mijn baan na een week opgezegd en besloot dat dit mijn laatste avond was.
Maar de volgende ochtend ben ik toch niet weggeaan, ik kon het niet. Maar dit was écht mijn laatste avond, maar de volgende ochtend was ik er nog steeds. Elke dag was er een goede reden om nog niet te gaan. Ik chillde echt dag cafe genaamd chill-out met al mijn nieuwe vrienden  en in de avond had ik mijn 'afscheidsfeestje' Monkey Bar. Ik ging naar het vasteland voor een nachtje met Amin en ontmoette zijn familie, ze spreken geen woord Engels en zijn moslim. Dat was een heel vreemde ervaring.

De dag dat ik echt moest gaan, om mijn vlucht naar Vietnam te halen, kreeg ik voedselvergiftiging. Echt verschrikkelijk. Ik had hele hoge koorts, alles kwam aan elke kant uit (sorry voor de details) en ik bleef maar flauwvallen. Dus ik miste mijn vlucht naar Vietnam.

Ik bleef nog een paar dagen, Amin nam zorgde heel goed voor me, bracht me eten, medicijnen en was lief.
En toen voelde ik me een beetje beter ... tijd om te gaan.
Knuffels voor mijn nieuwe vrienden, meer knuffels voor Amin. Als ik geld heb zal ik zeker terug komen, En Amin komt in november naar Amsterdam.

Ik ging terug naar Kuala Lumpur, maar nu kende ik veel lokale mensen die ik ontmoet had op het eiland en ik bleef bij hen. Ze lieten me lokaal KL zien. En waren erg gastvrij!

https://plus.google.com/photos/115916618374036166620/albums/5887059716729650913