welkom in japan

Het is hier nu 2.30 uur maar ik kan echt niet slapen en ik heb ook even genoeg van proberen. Dus ik ga maar even een verslag schrijven.

Ik ben ik Tokio! Jeeh!
Toen ik gister op schiphol aankwam kreeg ik de schok van mijn leven. Achter mijn vlucht naar heatrow stond canceled … maar toen ik incomplete shocktoestand naar de informatie van britsh airway rende bleek ik op een vlucht eerder geboekt te zijn.
Dat was fijn maar ook naar want nu moest ik meteen afscheid gaan nemen. Ik vond het heel lief dat er zoveel mensen waren die me kwamen uitzwaaien. Maar ik was wel een beetje verdrietig.

Op heatrow stapte ik uit in terminal 5, wat een nieuwe terminal is en echt super fancy is. Overal hippe schermen en winkels. Ik moest daar 2 uur wachten, maar dat viel reuze mee. Ik moest toch eerst opzoek naar een envelop en een postzegel, omdat ik alsnog mijn OV was vergeten te geven. Dat vond ik in een winkel waar ik ook meteen een zakje salt and vinegar chips at als een echte engels man(vrouw). De 5 pond die ik van Sibren had gehad was goed gebruikt:D

De vlucht naar Japan duurde wel erg lang, maar toen we begonnen met landen was het super helder en ik kon heel Japan zien liggen, met bergen en vulkanen riviertjes en dorpjes. Echt mooi!

Ik stapte uit het vliegtuig en een warme deken van hitte (34 graden heel veel luchtvochigheid) viel over me heen. Een vrouw die heel vriendelijk lacht en buigt staat voor me.

Welkom in Japan!

Eenmaal geland duurde het heel lang voor ik buiten stond. Ze moesten van alles van me hebben. En ik moest zelfs een irisscan en vingerafdrukken geven. En mijn koffer kwam als een van de laatste!

Maar toen ik eenmaal door de douane was stond daar Minami op me te wachten. Ze was die ochtend om 5 uur opgestaan om me op te halen en had zelfs nog eten voor mij meegenomen (riceballs dat is een soort grote shushi alleen dat met alleen maar rijst en zeewier, wel lekker).

Toen moesten we 2 uur in de bus zitten naar Tama plaza vlakbij waar ik woon. Maar vond het wel interessant om uit het raam te kijken.

Eenmaal aangekomen op Tama plaza kwam de man van het guesthouse ons ophalen. Ik hoorde, konishiwa shaja san! En daar stond een vriendelijke man. Hij was echt heel aardig. Liet me meteen zien hoe je vanaf het guesthouse overal komt met de metro.

Het geusthouse is echt super! Ik liep natuurlijk meteen lomp met mijn schoenen de hal in. Oooh domme Chaja sloffen aan! We hebben allemaal een eigen kastje in de gang van het huis waar we onze schoen in doen en als we weggaan onze sloffen.
Er is een hele grote gezamenlijke keuken, iedereen heeft daar een eigen lade voor spullen en een lade in de koelkast. Er is ook een gezamelijke huiskamer en er zijn ong. 6 douches. Dat lijkt me wat weinig voor het hele huis, maar alles is in elk geval brandschoon!
Het hele huis is trouwens brandschoon!

Mijn kamer ziet er precies zo uit als op het plaatje het is nog best groot (ik denk 12 vierkante meter) er staat een lage tafel een boekenkastje en een hele grote kleding kast op de grond licht een opvouw matras. En er is airco, dat is echt heeeeel fijn met deze drukkende hitte hier.

Ik moest als eerste gaan pinnen om de eerste maand huur te betalen dat bleek nog lastig! Ik kan hier lang niet bij alle pinautomaten pinnen met mijn pinpas. Ik ben met Minami heel lang opzoek geweest maar had niets gevonden.
Toen ze wegging had ze me wat geld geleend zodat ik in elk geval boodschappen kan doen, maar toen ik in de supermarkt aankwam bleek daar gewoon een pin te zijn die wel werkte!

Naar de supermarkt gaan was geweldig! Ik liep daar rond en alles in de schappen was interessant. Als ik niet heel erg moe was van de jatlak was had ik daar uren kunnen blijven kijken. Het was net Alice in wonderland. Nee eigenlijk meer de efteling je hoorde ook de hele tijd eftelingachtige muziekjes!
Maar ik kocht uiteindelijk wat dingen die me bekent voor kwamen (paprika, noedels, sojasaus en cornflakes). Ik maakte wat eten en toen was ik zo moe dat ik om 8 uur boem in slaap viel.
Maar nu ben ik dus als sinds half 2 klaar wakker.

Even wat opvallende grappig dingen hier.
Alle apparaten zeggen dankjewel tegen je, bij de pin automaat en de flesjes water automaat hoorde ik een vriendelijke Japanse stem die ‘arikato’ zei.
Alles is schattig hier, graafmachines zijn roze, op de verkeersboorden staan geen duidelijke symbolen maar schattig kindjes met grote ogen en lach. Alles word ook uitgebreid uitgelegd. Japan is was vriendelijkheid betreft een soort tegenoverstelde van de Oekranie.
Als je heen een winkel in stapt, komen er meteen 3 mensen aan om je te uitgebreid helpen. Ik moet daar nog een beetje aan wennen, het voelt nog een beetje verdacht alsof er achter al deze vriendelijkheid nog een addertje onder het gras moet zitten. Maar over het algemeen word ik wel vrolijk van al die lachende vriendelijke mensen (niet lachen zelfs als je niet blij bent is echt onwijs onbeleefd geloof ik)

Overal om je heen hoor je het geluid van sicades (klinkt een beetje als krekels) en ik zag ook al een hele grote mooie artis_achtige vlinder. En volgens Minami ga ik ook zeker nog kakkerlakken tegenkomen, want die zitten overal iiih!

Het afal is hier heel goed gescheiden op straat heb ik altijd 4 verschillende prullenbakken (plastic, papier, blik, restaf) en ik mijn guesthouse wel 10! (een voor drinkpakken , een voor papier, een voor hard plastic en een voor zacht plastic en een voor blik een voor deo bussen een voor ijzer en een voor kiramiek)

Morgen ga ik eten met de andere exchange mensen. Spannand!

Ooja nog iets belangrijks!

IK HEB PINGU ZEEP!