.... Ik kijk al 20 minuten naar een leeg scherm. Mijn hoofd zit te vol om te schrijven en ik heb 3 uur geslapen vannacht. Dus sorry alvast als dit een onsamenhangend verhaal met veel spel en typ fouten wordt.
Afscheidnemen zonder te weten wanneer je terug komt is raar en klote.
Ik stapte om 12 uur s'middags het vliegtuig in vastbesloten dat ik veel ging slapen. Helaas kwam daar niet zoveel van terecht. Ik was veel te wakker en zenuwachtig om te slapen.
Ergens halverwege de nacht schreef ik dit in mijn dagboekje:
'Ik zit nu in het vliegtuig naar Hong Kong. Op het beeldschermpje voor me zie ik de reis die ik vorig jaar per trein maakte. We vliegen nu boven Irkusk daar waar ik kennis maakte met een vriendelijke oud russisch stel en het Balkanmeer in de regen zag.
De afgelopen uren probeer ik te slapen terwijl ik luister naar Murakami's 'Kafka on the shore' op mijn mp3 speler. Soms val ik even in een rare slaap waardoor in langzaam het verschil tussen het verhaal en de werkelijke wereld verlies. Als ik uiteindelijke wakker wordt moet ik even goed nadenken welke wereld echt is die van mijn mp3 of die van het vliegtuig. De werkelijkheid is: Ik zit 10.000 km in lucht op weg naar mijn tussenstop van nieuwe plek een nieuw leven waarvan ik nog geen idee heb hoe het eruit gaat zien, of hoe lang het gaat duren. Deze wereld voelt bijna net zo surrealistisch als de wereld van Murakami. Er vallen dan misschien geen sardientjes uit de lucht of Jonhy Walker verzameld geen zielen van katten, maar de wereld waar ik nu in zit is ook best vreemd.
Mijn gevoel hierover schommelt tussen blijdschap over de enorme vrijheid die voor me ligt, een frisse start in een nieuw land. En tussen een grote angst voor het enorme zwarte gat voor me.
Gelukkig bevind mijn gevoel zich 90% van de tijd bij het eerste gedeelte.'
Na 12 uur wakker te zijn geweest in een vliegtuig kom ik kompleet geradbraakt aan in Hong Kong, waar het op dat moment 6.15 uur 's ochtends is. Dus ik moet nog de hele dag wakker blijven.
Vanwege de vermoeidheid valt alles me heel zwaar, de drukte van de stad de hitte en de veel te zware rugtas. Na het hostel gevonden te hebben en mn bagage in de bagage ruimte te hebben gegooid, strompel in de stad in. Ik probeerde te kijken naar foto's camera's maar dat kon ik niet aan. Dus ik strompelde verder naar Victoria Park, waar ik een leuk bankje in de schaduw vind en heel lang staar naar alle interessante mensen die voorbij lopen, dansen en hobbelen.
Dan is het eindelijk tijd om in te checken in het hostel. En ga neem een douche en voel me een stukje beter. Ik besluit een random metro te nemen (ik weet niet zo goed meer waarom) en kom uit in een woonwijk zonder toeristen, waar ik een hele mooie tempel tegen kom.
Daarna haal in wat brood en fruit in de supermarkt en eet in het hostel. Ik dacht nog: ooh het is al bijna 7 uur ik mag bijna naar bed. Toen ik in gesprek raakte met wat mensen in het hostel.
Ze boden me een biertje aan en ik begin weer een beetje energie te krijgen (het is ondertussen ook alweer ochtend Nederlandse tijd).
Ik ontmoet een hele groep mensen en we gaan de stad in op zoek naar een bar waar je goedkoop kan drinken (bestaat niet in Hong Kong) en hebben heel veel plezier met het raden van de nationaliteit van radom mensen op straat. Komen terecht in een bar vol met vieze oude dikke westerse zakenmannen die schurend tegen Filippijnse vrouwen met hele korte rokjes en hoge hakken. Daar was wel een leuke live-band waar we heel woest op gingen dansen.
Toen terug naar het hostel waar we op de 'rooftopbar' gingen kaarten.
Om een uur of 4 (40 uur slaaploos) ging ik naar bed. De volgende ochtend werd ik om 8.30 uur fris fruitig en uitgerust wakker.
Tijd wat leuks te gaan doen, met de zelfde groep als de avond ervoor (een Amerikaans meisje, Amerikaanse jongen, 2 Britse meisjes, 1 Duitse jongen en 1 Fins meisje) gingen we naar Stanley Market een hele stomme toeristische markt, maar met daar vlak in de buurt een leuk rustig strand, waar we lekker hebben gezwommen en gelegen.
We terug bij het hostel ging ik met de Duitser opzoek naar een goedkope fotocamera, daar waren we niet geslaagd, (ik hou het toch maar bij alleen mn SLR denk ik) maar wel heel lekker gegeten in een achteraf wijkje in Kowloon en met de ferry. De uitgeslapen versie van Hong Kong is leuk, overal gebeurd wat, de stad bruist!
Daarna weer wat drinken op de rooftopbar maar iets eerder naar bed. De volgende ochtend vroeg op en met de Duitser naar Lantau eiland. We moesten heel lang in de rij staan voor een dure kabelbaan die niet zo leuk was. (wij waren de grootste attractie, vonden de Chinesen van het platteland die bij ons in het hokje zaten) maar als je het circus voorbij bent in de grote Buda toch wel indruk wekkend.
En het vissersdorpje Tai O wel heel leuk en anders, vooral omdat we er voor alle toeristen massa waren.
Daarna snel nog even heel lekker eten en naar het vliegtuig. In het vliegtuig zat en helemaal achterin (ik was laat met inchecken) maar wel met een hele lieve vrouw uit zweden die haar dochter ging opzoeken die naar voor een jaar woont en daarna nog een jaar naar Nieuw Zeeland gaat.
De Vlucht was 8 uur, maar met eten 2x, een film en inslaap vallen heb ik intotaal misschien 3 uur geslapen. Maar mn couchsurf host wonen in een heel schattig huisje niet te ver van het centrum en zijn aardig. Ik heb meteen een rekeningnummer geopend en een SIM-kaart geregeld (mijn telefoonnummer is +61422809500
(en als geld wilt overmaken bsb 302-973 nummer 023923 swift BKWAAU6P tnv help chaja de zomer door :))
Het was ook super leuk om Chau weer te zien na 4 jaar! Gelukkig was hij niks veranderd dus het was gezellig.
Sydney is raar, soms heel Europees, soms heel erg de andere kant van de wereld, mensen zijn anders, iedereen zegt de hele tijd sorry. (terwijl ik de gene ben die tegen ze aanloop).
https://picasaweb.google.com/115916618374036166620/November92012
Afscheidnemen zonder te weten wanneer je terug komt is raar en klote.
Ik stapte om 12 uur s'middags het vliegtuig in vastbesloten dat ik veel ging slapen. Helaas kwam daar niet zoveel van terecht. Ik was veel te wakker en zenuwachtig om te slapen.
Ergens halverwege de nacht schreef ik dit in mijn dagboekje:
'Ik zit nu in het vliegtuig naar Hong Kong. Op het beeldschermpje voor me zie ik de reis die ik vorig jaar per trein maakte. We vliegen nu boven Irkusk daar waar ik kennis maakte met een vriendelijke oud russisch stel en het Balkanmeer in de regen zag.
De afgelopen uren probeer ik te slapen terwijl ik luister naar Murakami's 'Kafka on the shore' op mijn mp3 speler. Soms val ik even in een rare slaap waardoor in langzaam het verschil tussen het verhaal en de werkelijke wereld verlies. Als ik uiteindelijke wakker wordt moet ik even goed nadenken welke wereld echt is die van mijn mp3 of die van het vliegtuig. De werkelijkheid is: Ik zit 10.000 km in lucht op weg naar mijn tussenstop van nieuwe plek een nieuw leven waarvan ik nog geen idee heb hoe het eruit gaat zien, of hoe lang het gaat duren. Deze wereld voelt bijna net zo surrealistisch als de wereld van Murakami. Er vallen dan misschien geen sardientjes uit de lucht of Jonhy Walker verzameld geen zielen van katten, maar de wereld waar ik nu in zit is ook best vreemd.
Mijn gevoel hierover schommelt tussen blijdschap over de enorme vrijheid die voor me ligt, een frisse start in een nieuw land. En tussen een grote angst voor het enorme zwarte gat voor me.
Gelukkig bevind mijn gevoel zich 90% van de tijd bij het eerste gedeelte.'
Na 12 uur wakker te zijn geweest in een vliegtuig kom ik kompleet geradbraakt aan in Hong Kong, waar het op dat moment 6.15 uur 's ochtends is. Dus ik moet nog de hele dag wakker blijven.
Vanwege de vermoeidheid valt alles me heel zwaar, de drukte van de stad de hitte en de veel te zware rugtas. Na het hostel gevonden te hebben en mn bagage in de bagage ruimte te hebben gegooid, strompel in de stad in. Ik probeerde te kijken naar foto's camera's maar dat kon ik niet aan. Dus ik strompelde verder naar Victoria Park, waar ik een leuk bankje in de schaduw vind en heel lang staar naar alle interessante mensen die voorbij lopen, dansen en hobbelen.
Dan is het eindelijk tijd om in te checken in het hostel. En ga neem een douche en voel me een stukje beter. Ik besluit een random metro te nemen (ik weet niet zo goed meer waarom) en kom uit in een woonwijk zonder toeristen, waar ik een hele mooie tempel tegen kom.
Daarna haal in wat brood en fruit in de supermarkt en eet in het hostel. Ik dacht nog: ooh het is al bijna 7 uur ik mag bijna naar bed. Toen ik in gesprek raakte met wat mensen in het hostel.
Ze boden me een biertje aan en ik begin weer een beetje energie te krijgen (het is ondertussen ook alweer ochtend Nederlandse tijd).
Ik ontmoet een hele groep mensen en we gaan de stad in op zoek naar een bar waar je goedkoop kan drinken (bestaat niet in Hong Kong) en hebben heel veel plezier met het raden van de nationaliteit van radom mensen op straat. Komen terecht in een bar vol met vieze oude dikke westerse zakenmannen die schurend tegen Filippijnse vrouwen met hele korte rokjes en hoge hakken. Daar was wel een leuke live-band waar we heel woest op gingen dansen.
Toen terug naar het hostel waar we op de 'rooftopbar' gingen kaarten.
Om een uur of 4 (40 uur slaaploos) ging ik naar bed. De volgende ochtend werd ik om 8.30 uur fris fruitig en uitgerust wakker.
Tijd wat leuks te gaan doen, met de zelfde groep als de avond ervoor (een Amerikaans meisje, Amerikaanse jongen, 2 Britse meisjes, 1 Duitse jongen en 1 Fins meisje) gingen we naar Stanley Market een hele stomme toeristische markt, maar met daar vlak in de buurt een leuk rustig strand, waar we lekker hebben gezwommen en gelegen.
We terug bij het hostel ging ik met de Duitser opzoek naar een goedkope fotocamera, daar waren we niet geslaagd, (ik hou het toch maar bij alleen mn SLR denk ik) maar wel heel lekker gegeten in een achteraf wijkje in Kowloon en met de ferry. De uitgeslapen versie van Hong Kong is leuk, overal gebeurd wat, de stad bruist!
Daarna weer wat drinken op de rooftopbar maar iets eerder naar bed. De volgende ochtend vroeg op en met de Duitser naar Lantau eiland. We moesten heel lang in de rij staan voor een dure kabelbaan die niet zo leuk was. (wij waren de grootste attractie, vonden de Chinesen van het platteland die bij ons in het hokje zaten) maar als je het circus voorbij bent in de grote Buda toch wel indruk wekkend.
En het vissersdorpje Tai O wel heel leuk en anders, vooral omdat we er voor alle toeristen massa waren.
Daarna snel nog even heel lekker eten en naar het vliegtuig. In het vliegtuig zat en helemaal achterin (ik was laat met inchecken) maar wel met een hele lieve vrouw uit zweden die haar dochter ging opzoeken die naar voor een jaar woont en daarna nog een jaar naar Nieuw Zeeland gaat.
De Vlucht was 8 uur, maar met eten 2x, een film en inslaap vallen heb ik intotaal misschien 3 uur geslapen. Maar mn couchsurf host wonen in een heel schattig huisje niet te ver van het centrum en zijn aardig. Ik heb meteen een rekeningnummer geopend en een SIM-kaart geregeld (mijn telefoonnummer is +61422809500
(en als geld wilt overmaken bsb 302-973 nummer 023923 swift BKWAAU6P tnv help chaja de zomer door :))
Het was ook super leuk om Chau weer te zien na 4 jaar! Gelukkig was hij niks veranderd dus het was gezellig.
Sydney is raar, soms heel Europees, soms heel erg de andere kant van de wereld, mensen zijn anders, iedereen zegt de hele tijd sorry. (terwijl ik de gene ben die tegen ze aanloop).
https://picasaweb.google.com/115916618374036166620/November92012
5 opmerkingen:
mooi verhaal maar niet zo zeiken over slaaptekort. wij hebben hier te maken met chaja-tekort, dat is veel erger. ;)
om dit te posten moet ik bewijzen dat ik geen robot ben, best lastig.
maar wat ik vooral wilde zegen is mooi verhaal natuurlijk. leuk om te lezen wat je denkt. was ik maar een robot.
Leuk dat we weer mee kunnen lezen met je avonturen. Heb je al plannen om naar Queensland te gaan? Woensdag is daar een totale zonsverduistering te zien...
Leuk om eventjes te lezen hoe je eerste week is verlopen. Ik herken goed je je voelt toen je aankwam in Hong Kong. Ik ging ook met Cathay Pacific en kwam om de zelfde tijd aan. Het is echt een uitdaging om dan wakker te blijven haha.
Groetjes aan Chau (mocht je nog in de buurt zijn).
X Richard
Nou, ik had al een keer een heel leuke reactie achtergelaten, maar ik was kennelijk tóch een robot. Nog een keer dan. Wat ik vooral wilde zeggen: Chaja, je gaat ongeveer een jaar weg. Je hoeft niet in drie dagen alles te zien. Neem een beetje tijd om te genieten. Doe je best, maak er een heel mooie tijd van.
Een reactie posten