2nd Half of Vietnam

At the last days of my trip I am getting a bit lazy with writing. Sorry about that.
I have already been in 2 other country's since Vietnam but I will try an remember what I have done.
On my last day in Hanoi the day I wrote my blog I didn't do much.
In the evening I had the take an other nightbus back to Hue, I was getting pretty tired of nightbusses. They are easy transportation, and for a bus quite comfortable. But after too many of them my back started to hurt, I got annoyed by busdrivers honking there horn all the time and eating bad food in the middle of the night.
But anyway I made it back to Hue, I stayed at Hue-backpackers a big packers chain that reminded me of Stayokay a little bit, pretty impersonal staff but good facilities.
It was raining all day, I met some girls in my dorm and we hang out not doing much (again), looking at rain, buying souvenirs, and eating. The next morning I had to take a bus again. I took a day-bus to Hoi An and got to spent 5 hours in this city until my next night-bus. And guess who I could meet up with?!
Mark, Sandy, Josh and 6 other members of the family.
It was so great to see them again and it felt like not that long ago I left Port Stephens. I really hope this was not the last time I saw them. After hanging out for a while it was time to get on a nightbus again (hooray).
But this time to a new pace 'Nha trangh' a strange beach town with lot's of Russians. I met up with Joe again. In Nha Trangh we went to crazy bars to meet crazy people. And took a 'healthy' mudbath.
After this we took a bus to Da Lat, a nice mountain city with fresh air and flowers, but the healthy mud got the best of us. (or the drinking)
Joe was struggling with a bad cold and infected food and I got a horrible migrane and a bad cough.
But we tried to make the best of it, rented bicycles and went to the market.
And then we took the bus to Saigon (I know this city is called Ho Chi Min City now days but in the city all the locals still call it Saigon, so I think they prefer this)
I love this city! Just the right craziness. The craziest thing is crossing the road, which requieres confidence and determination here is good youtube video the demonstrate this http://www.youtube.com/watch?v=V8WUZCXAi2g.
And then there is this street, a normal street by day, but at night it turns into this 'beerstreet' all the bars put tiny chairs outside and you can drink lot's of cheap beer, get offered lot's of strange stuff to buy, meet lot's of people, locals and tourist.
Joe's foot was still really painfull so during the day I explored the city by myself. I met some locals (This is so much easier that anywhere else in Vietnam!) and went to the war remnants museum.
On my last day in Vietnam I took a trip to the delta of the Mekon (a really long river in Azia). It was tourisic but really cool and beautiful.
And then it was time to fly to Thailand...
 new photo's

https://plus.google.com/photos/115916618374036166620/albums/5898422331000115953

Vietnam 1th half

Hello blog readers!

I have been in Vietnam voor 11 days now. Time for my first impressions.

Things I like in Vietnam:

- The food is really good, I am a big fan of fresh springrolls, I don't know why we always have to deepfry them back home. There is really good streetfood, and there is decent bread (because of the French history)
- Fresh beer is really cheap 3000 dong (26000 dong is 1EURO)
- Really easy to meet other travelers.
- fun and crazy city's beautiful nature.

Things I don't like as much in Vietnam

- It is really hard to meet locals, they don't seem to like tourist very much. They try and rip you off all the time and lie to you face. At one point a guy took my flipflop from my food and started putting on a new sole. He didn't want to give it back unless I paid him. After lot's of discussion I ended up with one flipflop with extra sole and one without. (but I didn't pay!)
Of course I met some great Vietnamese that are really nice. I will focus on them. But it is not the same as Indonesia of Malaysia.

- Hard to get of the beaten track. The only way to take a bus is to go trough a tourist booking office. You end of taking the same bus as the locals but paying tripple the price. I am used to just going to a bus station and getting the same bus as the locals for the same price.
There is just to many backpackers here.



I had a few great days in Kuala Lumpur and then I took a airplane to DaNang a city in the middle of Vietnam. And took a taxi from there to Hoi An. And I managed to meet up with Ryan. A guy I met 2 months ago on Gili Trawangan.
He was already traveling in a group of four. 2 British girls called Katie and Krissie and a British guy called Joe. They were all really nice so I didn't have to put in any effort to make new friends, easy.
Hoi An is a small old city. The old city center is car free, and looks pretty especially at night with all the lanterns. But all the pretty houses are turned into shops and they really want you to buy their shit.
We also found this great cafe called cafe43, the food was awesome (I loved the Hoi An local dish call cau lau) hang out there a lot.
We rented bicycle and went to the beach, but I am spoiled now and I though it was a very windy not so pretty beach.

After 3 night we took a bus to Hue, the old capital. We only spent one night there, and went to this great club and got a bit drunk. So the next day we looked at the citadel a bit hungover.

Then it was time for a long busride to Hanoi, it was 14 hours. The sleeperbusses in Vietnam are really good. They have little beds in them and A/C. But I was very unfortunate on my first sleeperbus. I got the backseat next to the toilet and it was half the size of a 'normal' bed seat. So even with my sort legs I barely fit. And after 5 minutes the A/C broke down. It turned out the be a pretty bad sweaty ride.
But we made it. We we standing there sweaty and grumpy and we were dropped off in the middle of nowhere. We had found out that to the center would be about 4 km and shouldn't cost more than 10.000 dong each. But the taxi driver kept on trying to tell us that is was 20km and we should pay 100.000 each. after a really long discussion some anger and frustration, paid 20.000. It was indeed very close so the guy had just lied to us.

We arrived on a friday and most of the atractions were closed. But we went to the prison, this place was first were the French locked up Vietnamese, and later american soldiers were kept there. Very interesting so see. They made it look like the american soldiers had a great time in prison there. :)

After this we booked a tour to Halong Bay and left the next morning.
Halong Bay is a absolutely gorgeous place, hundreds high and weird looking karst mountains are sticking out of the sea. Eagles are circling above us and we sail on a beautiful boat with really tasty food trough this all. Some really good days!!

After one night and 2 days of this amazingness, we went back to Hanoi. This is were or little group had to split up. Katie and Krissie took a plane to Bangkok, Joe a bus to Hue and Ryan and me went to Sapa. Sapa is this city in the mountains. Home to a lot of local tribes. They made the mountains into high stacks of rices terrasses. Ryan, me and two girls we met on the night bus went on a 2 days hike through this beautiful landscape, and stayed on night in a homestay in a little tripe village. It was great, except for the agressive selling methods the tripe people used to make us try and sell stuff. Making you feel really guilty for not buying anything.

Back in Hanoi I said goodbye to Ryan also because he went back home. And I spent one more night in Hanoi and then go back south to the part I haven't seen jet. (an other long nightbus)

https://plus.google.com/photos/115916618374036166620/albums/5890068959623106401

Malaysia

So finally an other update.
The last time I wrote I was in Kuala Lumpur. That is where I am right now.
It has been so long since I wrote I don't really remember what I did last time in KL. I hung out with the American guy and we did touristic things, like visiting does two towers. I also met a really nice Dutch guy (from Maastricht) and we went on a quest to find a 'fake' 'knock-off' smartphone. I bought a samsung galaxy S3 mini, seemed like a good plan at the time. Right now I know this wasn't because it broke yesterday. (sorry no 'whats app' anymore) But it was a fun quest anyway. We also visited a temple in a cave, pretty cool.

Here are photo's from Kuala lumpur:
https://plus.google.com/photos/115916618374036166620/albums/5887056346942934609

After 3 night I decided I was going to Pulau Kapas. A quiet Island up north.
That worked out different....

Me and the American dude took the nightbus, nightbusses in Malaysia are a lot different from Indonesian busses. They are super fancy, really big chairs and aircon. But the busdrivers are just as crazy. We were suppost to be arriving at 6, but our crazy fast busdriver brought us there at 4:30am.
We we super tired and the first bus going to the ferry to Pulau Kapas wouldn't be there untill 8am.
Sitting there, feeling really tired a man walk up to us. He said: 'the bus to pulau Perhentian leaves now'.
This sounded so good that we decided to change plans.

 Oke, why let's go to pulau Perhentian instead.

I quickly took out my lonely planet and saw that we should go to to the small island. This is how fate brought me to this place.
Perhentian means 'stop' in Malay. And that is what I did. I stopped. I ended up staying for 3 weeks instead of the 3 days I planed. I got a job, made a close new friends, fell in love, got really sick and better again,
The island looks like everything you thinks of when you think tropical island. Bright blue sea, pearl with sand, palm trees, jungle and nice little huts. Electricity, internet and water are limited.

The first 4 nights I stayed at a place called 'Matta Hari' were I shared a bungalow with that American guy. He was not feeling to great on the island so I ended up not spending much time with him.
On the second day I went on a snorkel trip and did the best snorkeling I ever did. Saw sharks, sea turtles, a Maureen-eel, clown fish, and beautiful coral.
That night I also went to monkey bar for the first time. Monkey Bar is a reggae-bar that has live music every night. I ended up becoming close friends with the local bar people and the band.
And aslo ended up getting a crush on the bass player from the band. A Malay guy called Amin. He also  liked me. :)
After some days I met Anouk and Luuk, two Dutch people, and (because the American guy left) I stayed with Anouk in a bungalow on Coral Bay. This is on the other side of the Island a more quiet beach. I spend some time hanging on the beach making bracelets and staring into the sea with the guys that worked and stayed there.
It was nice to stay there, and if we wanted to go out we walked to Long beach and partied there.
I also met Andrea a German girl and her friend Denise (English) we all got a long really well. I met a lot of people on the island a also a lot of people that were working there. Finally I got offert a job at a pizza restaurant called Oh La La. I took the job without thinking. The thought of ever leaving the island this never came to mind.
It was really hard work I made pizza's, in the morning making 4 kilo's of dough and lot's of tomato sause, at night baking in the hot climate over a fire pizza oven. But I am really good at making pizza now (I make some when I get home!) and I got free food and accommodation for it.

Then I started thinking. How long do I want to stay here? What about my flight to Vietnam? And I want to see other parts of Malaysia.
So I quit my job after one week and decided it was my last night.
But the next morning I didn't leave, I couldn't. But this was REALLY my last night, and again I didn't leave. Every day there was a good reason not the leave jet. I hang out a cafe called chill-out with all my new friends every day and in the evening I had my 'goodbye party' at Monkey Bar. I went to the mainland for a bit with Amin and met his family, who don't speak any English and are Muslim. That was a really strange experience. But then went back to this island again.

The day I really had to go, to get my flight, I got food food poisoning. Really bad. I had a really high fever I,  everything came out at every end (sorry for the details) and I kept on passing out. So I missed my flight to Vietnam.

I stayed for a few more days, Amin took really good care of me, brought me food, medicine and more.
And then when I felt a little better... time to go.
 Hugs for my new friends, more hugs for Amin. If I have money at some point I will go back here. And Amin is going to come to Amsterdam in November.

I went back to Kuala Lumpur, but now I knew lot's of local people that I met on the island and I stayed with them. They showed me local KL. And were really welcoming!

https://plus.google.com/photos/115916618374036166620/albums/5887059716729650913
_________________________________________________________________________________

Eindelijk weer een update!
De laatste keer dat ik schreef was ik in Kuala Lumpur. Dat is waar ik nu ook weer ben.
Het is zo lang geleden dat ik schreef ik weet niet meer precies wat ik de vorige keer allemaal heb gedaan hier. Ik childe met een Amerikaanse kerel en we deden toeristische dingen, zoals het bezoeken van die bekende twee torens. Ik ontmoette ook een vriendelijke Nederlandse jongen (uit Maastricht) en we gingen op een zoektocht naar een 'fake' 'knock-off' smartphone. Ik kocht een Samsung Galaxy S3 mini, leek een goed plan op dat moment. Nu ik weet dat dit geen goed plan was, want sinds gister is hij kapot. (Sorry ik heb geen 'whats app' meer) Maar het was wel een leuke zoektocht toch. Ook bezochten we een tempel in een grot, pretty cool.

Hier zijn foto's van Kuala Lumpur:
https://plus.google.com/photos/115916618374036166620/albums/5887056346942934609

Na 3 nachten besloot ik door te reizen naar Pulau Kapas. Een rustig eiland in het noorden.
Dat liep anders ....

Ik en de Amerikaanse kerel namen de nachtbus, nachtbussen in Maleisië zijn heel anders dan Indonesische bussen. Ze zijn super luxe, echt grote stoelen en airco. Maar de buschauffeurs zijn net zo gek. We zouden om 6 uur aankomen, maar onze gekke racende buschauffeur bracht ons er om 4:30.
We waren super moe en de eerste bus naar de ferry naar Pulau Kapas ging pas om 08:00.
We zaten daar we voelde ons super moe toen een man op ons af liep. Hij zei: 'de bus naar Pulau Perhentian vertrekt nu'.
Dit klonk zo goed dat we besloten om de plannen te wijzigen.

 Oke, dan gaan we wel naar de Perhentians.

Ik haalde mijn lonely planet te voor schijn en die vertelde ons dat het kleine eiland het best was.
Zo bracht het lot me naar dit eiland.
Perhentian betekent 'stop' in het Maleis. En dat is wat ik deed. Ik stopte. Uiteindelijk bleef is 3 weken in plaats van de geplande 3 dagen. Ik kreeg een baan, maakte een goede nieuwe vrienden, werd verliefd, werd heel ziek en weer beter,
Het eiland is precies wat je je voorstelt bij een tropisch eiland. Helder azuur blauwe zee, parel wit zand, palmbomen, jungle en leuke kleine hutjes. Elektriciteit, internet en water zijn beperkt.

De eerste 4 nachten verbleef ik in een plaats genaamd 'Matta Hari' was ik deelde een bungalow met die Amerikaanse jongen. Hij voelde zich niet zo goed op het eiland dus ik heb uiteindelijk niet zo veel tijd met hem doorgebracht.
Op de tweede dag ging ik op een snorkeltrip en deed de beste snorkelen ik ooit gedaan heb. Ik zag haaien, zeeschildpadden, clown vis, en prachtige koralen.
Die avond ging ik ook voor het eerst naar monkey bar. Monkey Bar is een reggae-bar die elke avond live muziek heeft. Ik maakte daar goede vrienden met de locale eilanders and de mensen van de band.
En ik werd verliefd op de basist van de band. Een Maleise jongen genaamd Amin. Hij was ook verliefd op mij. :)
Na enkele dagen ontmoette ik Anouk en Luuk, twee Nederlanders, en (omdat de Amerikaanse jongen was vertrokken) verbleef ik met Anouk in een bungalow op Coral Bay. Dit is aan de andere kant van het eiland een meer rustige strand. Ik childe op het rustige strand en maakte armbandjes met de jongen die daar werkte.
Ik vond het heel fijn om aan die kant van het eiland te verblijven. Lekker rustig, maar als ik wilde feestje kon ik gewoon naar long beach aan de andere kant lopen.
Ik ontmoette ook Andrea een Duits meisje en haar vriend Denise (Engels) we konden het goed met elkaar vinden. Ik ontmoette veel mensen op het eiland een ook een heleboel mensen die er werkten. Eindelijk kreeg ik een baan aangeboden bij een pizza restaurant genaamd Oh La La. Ik nam de baan aan zonder na te denken. De gedachte dat ik het eiland ooit zou verlaten kwam simpelweg niet eens in me op.
Het was echt hard werken, ik maakte pizza's, in de ochtend maakte ik 4 kilo deeg en veel tomaten saus, 's nachts bakken in de hete klimaat boven een vuur pizza oven. Maar ik ben nu wel echt goed in het maken van pizza's nu (ik zal het proberen te maken als ik weer thuis ben) En ik kreeg gratis eten en accommodatie.

Toen begon ik te denken. Hoe lang wil ik hier blijven? Hoe zit het met mijn vlucht naar Vietnam? En ik wil ook nog andere delen van Maleisië te zien.
Dus heb ik mijn baan na een week opgezegd en besloot dat dit mijn laatste avond was.
Maar de volgende ochtend ben ik toch niet weggeaan, ik kon het niet. Maar dit was écht mijn laatste avond, maar de volgende ochtend was ik er nog steeds. Elke dag was er een goede reden om nog niet te gaan. Ik chillde echt dag cafe genaamd chill-out met al mijn nieuwe vrienden  en in de avond had ik mijn 'afscheidsfeestje' Monkey Bar. Ik ging naar het vasteland voor een nachtje met Amin en ontmoette zijn familie, ze spreken geen woord Engels en zijn moslim. Dat was een heel vreemde ervaring.

De dag dat ik echt moest gaan, om mijn vlucht naar Vietnam te halen, kreeg ik voedselvergiftiging. Echt verschrikkelijk. Ik had hele hoge koorts, alles kwam aan elke kant uit (sorry voor de details) en ik bleef maar flauwvallen. Dus ik miste mijn vlucht naar Vietnam.

Ik bleef nog een paar dagen, Amin nam zorgde heel goed voor me, bracht me eten, medicijnen en was lief.
En toen voelde ik me een beetje beter ... tijd om te gaan.
Knuffels voor mijn nieuwe vrienden, meer knuffels voor Amin. Als ik geld heb zal ik zeker terug komen, En Amin komt in november naar Amsterdam.

Ik ging terug naar Kuala Lumpur, maar nu kende ik veel lokale mensen die ik ontmoet had op het eiland en ik bleef bij hen. Ze lieten me lokaal KL zien. En waren erg gastvrij!

https://plus.google.com/photos/115916618374036166620/albums/5887059716729650913

Sumatra!

FOTO

I know I really have to write again but I am really tired right now. So if you don't mind, it is going to be a brief one. Not that I had a bad time, I had an amazing time. I am in Kuala Lumpur (Malaysia) now, but I was really sad to leave Indonesia. This country is amazing full of wonderful culture, nature, food and mostly really nice, happy, friendly people! I hope Malaysia will be as good on me.

So in Yogyakarta is was unfortunately mostly sick I got an allergic reaction on my antibiotics and my whole body was full of really itchy hives, I couldn't sleep and I don't think I have ever been this itchy. I had a nervous breakdown, but everyone in the hostel was really sweet. And I got more pills.
I did go the the Borobudur, wich was really impressive and beautiful!
Then I took the night-train to Jakarta. Stayed in an really fun hostel and didn't see anything of the city.
The next morning really early I took a flight to Medan and from there a 5 hour local bus lot's of smoking people and crazy driving again, but a great way to see local life in Sumatra.
I went to Lake Toba. The biggest krater lake in the world. It has the size of singapore. 75000 years ago a vulcano exploded here that wiped 95% of the world population. there is a Island in the middle of the lake. There life the Batak people. Really friendly people who used to eat each other. (http://en.wikipedia.org/wiki/Batak_(Indonesia))
Then at 6pm I was on the ferry to lake toba, where I met this English guy who had been living there for the past 2 months. He just couldn't leave. He was a writer and lived in a house with an other writer. A German one, who also couldn't leave. They were a funny couple the English guy was really quiet and relaxed and the German guy was always smiling and giggling. They just sat on the balcony of there Batak house and relaxed.
This is what I mostly did, until I felt lazy and rented a bicycle and cycled around the island with a Austrian girl. I felt like I could have gotten stuck there too. But I had only a view days left on my visa and I really wanted to see some Orang Utang's so I decided to to Bukit Lawang. Great choice!
Bukit lawang is this little village in the jungle where they organize jungle treks. In the jungle life some semi-wild Orang Utangs. They just to life with stupid rich people (as my guide would say) and they were saved and released in the wild. They life there for a while now and had baby and everything so most of them are pretty wild. But they are easier to see because they are more used to humans.
I met a really nice Australian girl in the bus to Bukit Lawang, we decided to do the trek together.
On the way to bukit lawang you can see a really sad side of the jungle. The jungle being destroyed. Mostly by Palm tree plantages, EVERYONE STOP USING PALMOIL
But arriving in the village, it was the good side we saw. I stayed at a great little place. And got a warm welcome from the guys that worked there. They gave me a free cup of tea! The next morning I left to go on a overnight jungle trek. An amazing experience. We saw, Orang Utangs, but also gibbons, monitor lizard, macaque monkeys, and lot's strange insects. The group was great and the guides really nice. The road was really slippery and a bit hard in the end, the sleep a bit hard with mosquitoes, but it was all worth it.  On the way back the next day we went white water rafting on tubes. Great fun. The night after the guides invited us over and we hang out all night drinking, singing and playing guitar. Great times.
The next day I had to leave Indonesia. Sad! I really have to go back here!
The flight was really fast, I fell asleep while we were still taxi-ing and woke-up when the weels hit the landing strip. 'huh, are we there?'
Today I had my first day in Kuala Lumpur. It was nice. The owner of the hostel took me and this guy our for lunch, and then drove us to the botanical gardens, then we visited the great mosque, got a free guide telling me that islam was actually really nice to woman and the didn't support terrorism (I didn't ask critical questions he just felt like he had to tell me). He was a nice guy, but I decided not the become a muslim after all.
Then we went to little India, and had really good Indian food!
_________________________________________________________________________________

Ik weet dat ik echt weer mn blog moet schrijven, maar ik ben super moe nu. Dus als je het niet erg vind, ik hou het beknopt. Niet dat ik een slechte tijd had, had ik een geweldige tijd. Ik ben in Kuala Lumpur (Maleisië) nu, maar ik was echt verdrietig om Indonesië te verlaten. Dit land is verbazingwekkend vol met prachtige cultuur, natuur, eten en vooral hele mooie, vrolijke, vriendelijke mensen! Ik hoop Maleisië zo goed zal zijn voor mij.

In Yogyakarta was ik helaas vooral ziek. Ik kreeg een allergische reactie op mijn antibiotica, en mijn hele lichaam vol met hele jeukende galbulten was, kon ik niet slapen en ik denk niet dat ik ooit zoveel jeuk heb gehad. Ik had een zenuwinzinking, maar iedereen in het hostel was erg lief. En ik heb meer pillen gekregen.
Ik ben wel naar de Borobudur geweest, die was echt indrukwekkend en mooi!
Toen nam ik de nachttrein naar Jakarta. Ik verbleef in een heel leuk hostel en heb niets van de stad gezien.
De volgende morgen heel vroeg vloog ik naar Medan en vanaf daar een 5 uur lokale bus, dus heel veel  rokende mensen en rijden als gekken, maar een geweldige manier om het lokale leven te zien in Sumatra.
Ik ging naar Lake Toba. Het grootste krater meer in de wereld. Het heeft de grootte van Singapore. 75.000 jaar geleden een vulkaan explodeerde die95% van de wereldbevolking wegvaagde. Er is een eiland in het midden van het meer. Op het eiland leeft het Batak volk. Echt vriendelijke mensen die elkaar vroeger opaten (Http://en.wikipedia.org/wiki/Batak_ (Indonesië))
Dan om 18.00 uur was ik op de veerboot naar het Tobameer, daar ontmoette ik een Engelse jongen die daar al 2 maanden woonde. Hij had het te veel naar zijn zin om weg te gaan. Hij was een schrijver en woonde in een huis met een andere schrijver. Een Duitse, die kon ook niet weg. Ze waren een grappig stel de Engelsman was erg rustig en ontspannen en de Duitse man was altijd aan het lachend en giechelen. Ze zitten de hele dag  op het balkon van hun huis Batak te chillen.
Dit is wat ik meestal deed, totdat ik me lui voelde en huurde een fiets en fietstte rond het eiland met een Oostenrijks meisje. Ik had ook moeite met dit eiland verlaten!
 Maar ik had nog maar een paar dagen over op mijn visa en ik wilde Orang Utang's zien dus ik besloot om naar Bukit Lawang. Geweldige keuze!
Bukit Lawang is dit kleine dorpje in de jungle waar ze jungletochten organiseren. In de jungle leven enkele semi-wilde Orang utangs. Ze woonde vroeger bij domme rijke mensen (als mijn gids zou zeggen) en ze werden gered en vrijgelaten in het wild. Ze leven er nu al een tijdje en hebben baby's en alles dus de meeste van hen zijn behoorlijk wild. Maar ze zijn makkelijker te zien omdat ze meer gewend zijn aan mensen.
Ik ontmoette een heel aardig Australisch meisje in de bus naar Bukit Lawang, hebben we besloten om de tocht samen te doen.
Op weg naar Bukit Lawang kun je ook een heel trieste kant van de jungle te zien. De jungle wordt vernietigd. Meestal door de palm plantages, IEDEREEN STOP MET PALMOLIE.
Maar aangekomen in het dorp, zagen we de goede kant. Ik verbleef leuk hotelletje. En kreeg een warm welkom van de jongens die daar werkte. Ik kreeg een gratis kopje thee! De volgende ochtend vertrok ik om te gaan op een 1 nacht jungle trek. Een geweldige ervaring. We zagen: Orang utangs, maar ook gibbons, varanen, makaken, en veel vreemde insecten. De groep was geweldig en de gidsen echt leuk. De weg was erg glad en een beetje moeilijk op het einde, de slaapplaats een beetje oncomfortabel met muggen, maar het was het allemaal waard. Op de terugweg de volgende dag gingen we raften op autobanden. leuk! De nacht na de trek nodigde de gidsen ons uit om te komen drinken. We zaten daar de hele nacht drinken, zingen en gitaar spelen. Good times!
De volgende dag moest ik Indonesië verlaten. Triest! Ik moet echt terug naar dit land!
De vlucht was erg snel, ik viel in slaap terwijl waren nog aan het taxi-en waren en werd wakker toen de wielen de landingsbaan raakte. 'Huh, zijn we er?'
Vandaag had ik mijn eerste dag in Kuala Lumpur. Het was leuk. De eigenaar van het hostel nam mij en een jongen mee voor lunch, en vervolgens reed ze ons naar de botanische tuinen, daarna bezochten we de grote moskee, kreeg een gratis gids die me vertelde dat de islam was eigenlijk heel leuk is tegen vrouwen en hij was geen voorstander van terrorisme (ik heb geen kritische vragen gesteld! Hij vond gewoon dat hij me dat moest vertellen). Hij was een aardige vent, maar ik besloot toch maar geen moslim te worden.
Daarna gingen we naar Little India, heerlijk Indisch gegeten!

Gili Islands, 2 vulcanos and Yogyakarta

Part of traveling in Asia is seems like it unfortunately is getting sick, today I have a fever and some strange tropical infection in my leg. But I went to the doctor, he gave me lot's of medicine and he said I'll be better in a week. Let's hope so. At least I finally have time to write my blog.

Last time I wrote on my blog was April 14th, I can't believe how much I have done in since then! 

Ubud was great I ended up staying 5 nights, went on a 5 hour bike ride by myself and saw beautiful views and met with wonderful locals. The next day we hired a car and saw more of north-Bali lot's of temples. 

It took I while Bali to convince me, but now I know. The south is crap, but luckily most tourist don't leave it and so the rest of the Island is really beautiful! After my 5th night I said goodbye to Miko (my friend from the US that I was staying in Ubud with) and I took a boat to Gilli Trawangan.

I had an amazing time there! It was the perfect tropical Island. Beautiful white beaches, clear blue water, no cars, or dogs, and awesome party's. I stayed in a really fun place, a diving school that had 10 dorm bed. Because it was so small we went out with everyone that was staying there (including the diving instructors). I met lot's of really cool people.

I stayed for 4 night and did almost nothing, went snorkeling (saw 4 sea turtles!), went out, and discovered Vodka Joss (Joss is a vitamin powder that you are meant to dissolve in a glass of water. But here you put the powder in your mouth, chew it and than do a shot of vodka it becomes foam in you mouth. Vodka Joss! Great invention, you get drunk and your body is so full of vitamins that you don't get a hangover). I only took 5 pictures during the whole stay on the island. 

After this I found out that Glen a Kiwi guy and I had to go in the same direction so we decided to travel together for a bit. 

First we went back to Bali to climb our first volcano. mt batur http://en.wikipedia.org/wiki/Mount_Batur

 a not so high but really beautiful volcano. You are only allowed to climb this with a guide. So we woke up at 2.15 am drove to the volcano and met our guide and the rest of the group.  A 50 year old lady from South Africa who was about the climb here first mountain and a American guy and our Indonesian guide. So together we had a the continents! (yes except for Antarctica smart asses)

It took about 2 hours to climb up and it was not to hard. The last bit was all volcanic sand so that was a bit harder. But once you are up there and see the sunrise peeking trough, it was all worth it. 

But this mountainclimb was just the beginning of an extremely long day. While climbing this mountain Glen and I decided to try and get to Java today. We first had to bring our hired scooter back to the other side of the island. (with backpacks on) than take a taxi to the bus station. We were at the bus station at 3 and realized we hat no Idea where to go on Java. So we pick the place that looked closest and ask for a bus going there. 

After a lot of screaming pointing an confusion we were suddenly sitting on a bus, hot no air-con and with the whole bus staring at us because they never saw a foreigner before. But this bus brought is (while driving as an maniac and tooting his horn ever 5 seconds and at least 5 people smoking the whole time) to Bangyuwagi for less then 2 dollars.  The bus driver thew us out of the bus in the middle of nowhere. There we stood, on a busy street 10pm extremely tired and no idea where to go. We diced to get out the lonely planet and found some motorbike guys that brought us to a place that LP said was 'cheap and clean'. It turned out it was not that cheap and definitely not clean. And worst of all it had no shower! 

Thanks for nothing Lonely Planet!

But the place had a bed so that was good enough for me at the moment. I fell asleep a few seconds later. The next morning we couldn't wait to get out of the dump so we had an other day of traveling ahead of us. We took train to Probolinggo (slow but a lot more comfortable than that bus ride) and then an minivan to a village on the slopes of mt Bromo. 

It was a really nice mountain village high in the mountains, it was nice and cold for the first time so that was a nice change. We took one day of traveling and walked around in the village. It was sunny but not only 25C so that was a really nice change. We saw the crater, made friends with a nice crazy cat. The village only attraction is the volcano, so there is lot's of tour companies offering to drive you up the mountain in a 4-weel drive. (people don't climb Bromo but the mountain next to it to have a nice view on Bromo) But soon we found out that is was easy enough to climb this mountain ourselves. So we woke up at 2.45 am and the next climb started. It started easy, but the last half hour was a bit hard on me, my legs still tired from the last climb, and extremely cold weather I struggled up. But we go there and the view was amazing 3 volcanos in one view, amazing! 

We walked back trough the crater of the volcano got lost and shared a motorbike  with a local. 

When we got back we ate some breakfast and it was time to travel on to Yogyakarta. We we jammed in a tiny van with way to many people and drove back to Probolinggo and got on a bus to Surabaya. There we found out we had to wait for the train for 3 hours because all the others were full (because it was friday) and had to pay $21  for or tickets! This was a bit frustrating since in the mountain village someone offered to drive us strait to Yogyakarta for $25. But the train was comfortable (except for the hurting leg) and than after a extremely long day we arrive at our hotel. It was a bit more expensive than I normally pay but it is absolutely beautiful and really fancy. It has pool, hot shower and buffet breakfast and afternoon snack. The right place to have a sick day off. 

_________________________________________________________________________________

sorry Nederlands komt later! 

Perth+Bali

PHOTOS!!

Before I arrived in Perth my expectations were low. The only thing I worried about was: 'how to spent 10 days with as little money as possible.

This is why Inka and I booked the cheapest hostel there was in Perth, even tough the reviews were horrible.
This turned out to be an really good idea. The place was the most chaotic, dirty, loud, uncomfortable and most awesome place I ever stayed in.

Most people staying in the hostel were living there and working in Perth, because Perth is to expensive to stay without working. After 2 days I knew everyone. There is a group of crazy Irishmen that are drunk all the time, there are some Italians who complain about food en coffee in Australia all the time, there is the group of Germans that talks German all the time and an old Australian guy that hates everyone and so on.

We played werewolf (http://en.wikipedia.org/wiki/Mafia_(party_game)) till 4 in the morning, we went BBQ-ing on the beach and I had a legendary last night at a really bad club with lot's of free champagne.

I didn't much in Perth, walk around hang out in the library, saw a park, had cheap food and read books. Then suddenly without a warning it was there; the day I was looking forward to for so long, I was flying to Bali, but I didn't feel as happy about it as I thought I would. I had such a good time in Perth that I was not so excited to leave. (I was also extremely hangover).

But I went, took a plane and only 3 hours and 45 minutes later I landed on Bali. I was extremely tired so I couldn't wait to get to the hostel and sleep, but that went a little less smooth as I hope. When I wanted to pay for my tourist visa my bankcard didn't work. After running around for a while someone came told me I could go past immigration to get money and then go back to get my visa.
When I got back about 20 minutes had passed and everyone on my plane was already gone. But 3 airplanes full of Chinese had just arrived and I had to wait until they all got past immigration until it was my turn. It felt like I was waiting forever. When I finally got to the baggage pickup, my luggage was long gone. For a while I just stood there, tired and hangover staring and they place where my bag should be.

Then a man from the airline came up to me to tell me that he had my backpack. They almost closest down, but I was just on time. I found a taxi and got to the hostel fell a sleep.

The next morning I woke up and it was a grey cloudy, hot and humid day. I had a look around Sanur I found I mostly busy, dirty and a polluted beach. But there was a really good place to eat really good vegetarian food for just 1 euro and the hostel had a really nice pool. I met an American girl and we went to see a really famous temple Ulawatu and Balinese dancing. I rained really hard but it was cool. (See pictures.)

The next day I decided I had seen enough of Sanur and went off (with the American girl and some Germans) to Ubud. Ubud is not next to the beach. But there is forrest and temples and rice field.

An guy from the hostel in Pert had given me a name of a guesthouse so we went there. It turned out the be a really cool place. I share a bungalow with 2 double beds warm water and free breakfast (pancakes and fruit!) for 6 euro!

Ubud is really touristic too, but I really like it. It has a relaxed atmosphere and everyone is smiling. I went to see the monkey forrest, saw lot's of monkeys and temples, I got a massage, walked a lot and saw more temples. For tomorrow we hired a guy with a car who will drive us around Bali to a volcano and other cool stuff! And the day after I will rent a bike!

The coolest thing I think about Bali so far are the people. Yes, they try and sell you stuff all the time, but they accept a 'no thank you' and they are really friendly. Everyone is always smiling the are really honest.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Version:1.0 StartHTML:0000000167 EndHTML:0000005143 StartFragment:0000000484 EndFragment:0000005127

Ik had niet zulke hoge verwachtingen van Perth. Alles waar ik aan dacht was: hoe kom ik 10 dagen door en geef ik zo min mogelijk geld uit.

Daarom boekte Inka en ik het allergoedkoopste hostel, ondanks de superslechte reviews.

Maar dit bleek een goed idee. Dit was het meest chaotische, vieze, luidruchtigste, ongemakkelijkste en meest geweldige plek waar ik ooit geslapen heb.

De meeste mensen die in het hostel waren er wonen en werken in Perth, want Perth is te duur om te verblijven zonder te werken. Na 2 dagen kende ik iedereen. Er is een groep van gekke Ieren die altijd dronken, er zijn een aantal Italianen de hele tijd klagen over eten en koffie in Australië , er is een groepje Duitse mensen die de hele tijd Duits met elkaar praten en een oude Australische man die iedereen haat en ga zo maar verder.

We speelden weerwolf (http://www.brenbarn.net/werewolf/rules.html) tot 4 in de ochtend, we bbq-den op het strand en ik had een legendarische laatste avond in een slechte club met veel van de gratis champagne.

Ik heb niet veel gedaan in perth, in de bibliotheek gehangen, een park bekeken, goedkoop gegeten en een boek geelezen. Dan opeens zonder waarschuwing het was daar, de dag waar ik zo naar uit keek, ik ging naar Bali, maar ik was daar niet zo blij mee als ik dacht dat ik zou zijn. Ik had zo'n goede tijd in Perth dat was ik niet zo enthousiast om te vertrekken. (Ik had ook een kater).

Maar ik ging, ik nam een vliegtuig en slechts 3 uur en 45 minuten later landde ik op Bali. Ik was erg moe, dus ik kon niet wachten om naar het hostel te gaa en te slapen, maar dat ging een beetje minder soepel als ik gehoopt had. Toen ik wilde betalen voor mijn toeristenvisum werkte mijn pinpas niet. Na een tijdje rond te rennen vertelde iemand me dat ik voorbij immigratie kon gaan om geld te pinnen en dan terug om mijn visum te halen.

Toen ik terug kwam, ongeveer 20 minuten later was iedereen met wie ik in het vliegtuig zat al weg. Maar 3 vliegtuigen vol met Chinezen was net aangekomen en ik moest achteraan sluiten. Het duurde ontzettend lang. Toen ik eindelijk naar de bagagebanden mocht, was mijn bagage allang verdwenen. Voor een moment stond ik daar, moe met een kater te staren naar de plek waar mijn tas zou moeten zijn.

Toen kwam er een man van de luchtvaartmaatschappij naar me toe om me te vertellen dat hij mijn rugzak had. Ze waren bij dicht, maar ik was net op tijd. Ik vond een taxi en ging naar het hostel daar viel ik meteen in slaap.

De volgende ochtend werd ik wakker en het was een grijze bewolkte, warme en luchtvochtige dag. Ik keek rond in Sanur en vond het vooral druk, vies en een vervuild strand. Maar ik vond een plek waar ik heel lekker en heel goedkoop vegetarisch kon eten en het hostel had een mooi zwembad. Ik ontmoette een Amerikaans meisje en we gingen naar een hele beroemde tempel: 'Ulawatu' daar zagen we een Balinese danste. Het regende heel hard, maar het was cool. (Zie foto's.)

De volgende dag besloot ik dat ik genoeg van Sanur had gezien en ik vertrok (met het Amerikaanse meisje en een paar Duitsers) naar Ubud. Ubud is niet naast het strand, maar er is bos en tempels en er zijn rijstvelden.

Een jongen die ik had leren kennen in het hostel in Perth had me een naam van een guesthouse gegeven dus gingen we daar heen. Het bleek een echt coole plek het zijn. Ik deel een bungalow met 2 tweepersoonsbedden warm water en een gratis ontbijt (pannenkoeken en fruit!) Voor € 6!

Ubud is ook heel toeristisch, maar ik vind het wel leuk. Het heef een ontspannen sfeer en iedereen lacht. Ik ging naar de 'monkey forest' en zag veel aapjes en tempels, heb een massage gehad, veel rondgelopen en ik zag nog meer tempels. Morgen hebben we geregeld dat een man ons gaat rondrijden door Bali, langs een vulkaan, tempels en andere coole dingen. En de dag daarna ga ik fietsen.

Het leukste van Bali zijn de mensen. Ik vind Balinesen zo leuk! Ze lachen altijd. Ze willen je natuurlijk dingen verkopen, maar ze begrijpen 'nee dankje'.  

on the road

FOTOS

After 5668 kilometers, 26 nights, 2 warm showers, 3 kilo's of rice, 1 kilo pasta, 10 cans of corn, 7 boxes of wine, 4 boxes of beer, hundreds of kangaroos, millions of fly's and mozzies, 60 dolphins, 20 rays, lot's of eagles, pelicans, Emus en Koalas, almost no internet or phone reception I arrived in Perth today.
My head is spinning with things I want to tell but it is hard to get them in order. This trip ended up to be one of the most interesting things I've ever done. I've felt both absolutely amazingly happy and completely miserable on this trip.
Stepping into a car to sit in the same space, sleep in the same small tent en spent 24 hours with two people you barely know… It could have gone so much worse.

 James and I did end up finding someone to come with us. Inka, a 26 year old girl from Germany. And I am so happy she went with us.
James is a nice guy, but I surely needed someone to blow of steam with if I got really annoyed. I just think some people get more on your nerves that others.
Let's just say this whole trip was an interesting social experiment and it worked out pretty good.

It took a while before we left Melbourne. I ended up staying there for almost a month. But I loved this city, found all the cheap pleases to eat and had a great time.
On the 6th of March the day was finally there, we were leaving on our journey.
All the camping stuff was bought, groceries were done, and when the car came back from the garage (the AC needed to be fixed) we packed the car.
Not really realizing that this silver volvo station wagon would be the closest thing we would have to a home for the next month.  James had named the car George  (after George Clooney the silver fox) and he would be George from now on!
We didn't leave un till 5 in the afternoon and off course we got horribly stuck in traffic. We had learned that the one thing you should never do in Australia is driving in the dark (no lights and suicidal kangaroos jump in front of your car) so we had to race against the clock to get to the first campsite on time.  But we made it,  and even managed to pitch the tent before dark.
The campsite was in the middle in the forrest it was full of kangaroos. We made diner, we thought the pasta we made was the best food we ever tasted and the cheap box of wine the best wine. We looked up to the sky and saw millions of stars twinkling above us, the trip had started!

The next 2 days we drove on the Great Ocean Road. This is a famous drive going past a beautiful coastline beautiful nature and lot's of koala's. It was really beautiful, but a lot's people came to see it, busses full of Chinese made the place a little less magical.
We had some really nice campsite almost on the beach and had amazing hot and sunny days, but (to) soon we left to travel on see the Grampians. This is a mountain range. It had incredible views, nice waterfalls, lot's of kangaroos. But with 42C it was a little to hot, and very little places to find coolness. After one night we went on the mt Arapalis, which I felt really excited about, because this is THE climbing mounting in Australia people from all over the world come to climb here. We stayed on a free campsite that was full of just climbers. The evening we arrived we met a Swiss couple and went on our first climb. (it got dark soon so we only did one)
I couldn't wait till the next day, and than disaster struck. I walked in the dark to get water for dishes when I tripped and hurt my foot really bad. The next day I could barely walk let alone climb. I was incredibly disappointed and just had to sit and do nothing in the heat all day, not the best day of this trip I can tell you.
The next day we left for south Australia, it had been really dry there so everything looked very dry, but the landscape was strange different pretty, and wide. So much space so little people.
We stayed on the different places in coorong national park, saw wildlife, got fish from local fisherman (mulloway) and relaxed and had a really good time.
After coorong we drove trough Adelaide (nice city!) to the Eyre peninsula, this is the little bit of land sticking out of the south of Australia right after Adelaide.
There is absolutely nothing there, no people no plants, just lot's of sea, beaches, birds and a light house. We had sunny days but not as hot, and it got really cold and windy at night. We found the most amazing beach and we had it completely to ourselves! (not even any footprints in sand).
One afternoon we had just opened our first beers when we saw a big smoke cloud, oh oh, not good. because of the wind it came in our direction fast.
None of us really knew what to do, we had never been in this situation. But we knew fire can travel really fast, and we where in the middle of nowhere and absolutely alone, so no-one would come and warn if we were in trouble.
We decided to leave as fast as we could, packed up the tent and drove about a 100 km further where we made camp on some random place in the bush next to the road.
We made camp and after dinner we got an other scare, suddenly without a warning all around us were flashes, and we heard loud thunder. There were no buildings anywhere around us, and we were camping under the only bit of low trees  in the whole area. How big was the change that lightning was going to hit one of the trees? Or us?
We decided that the car was probably the savest place to be. And if lightning would hit we could drive out asap. Nothing happened. But I was really scared there for a moment!
The next day we were getting ready for our next big adventure, the nullabor, almost 2000km of absolutely nothing! And yes, that sounds about as boring as it is. It was really exciting for about 2 or 3 hours, and dan we had 12 more those left. We just drove on and on, when the sun went down we made camp down next to the road somewhere, if you made camp earlier we would be attacked by hundred of fly's and they really liked to sit on your eyes or try to crawl in your mouth.
We also had a few drops a rain twice and it was cold the first day. What kind of dessert is that!?
I was really happy to be leaving that place :)
And then we were in Western Australia. We camped out on an other nice campsite with a beach, but to be honest this is when I started to have enough of it. The camping the no showers and no toilet.  Enough nice beaches already!
The 3rd night in WA we had an horrible rainstorm in the night, our tent proved to be completely not rainproof and or skills for picking a tent spot even worse, so we ended up having to sleep in the car. All our stuff was wet. It took 2 days to dry it all.

But after that, when the end of the trip came near, we had some nice days. Saw some really big rays, saw lot's of dolphins, went to Margaret river and went to a real bar to get to drunk.
We spent our last 3 days  (easter weekend) on a caravanpark with a warm shower and toilet. We found this place after driving for hours because we could camp nowhere. Because of easter all the campsite were full and camping anywhere else was forbidden. We told the people of the caravanpark this and they felt bad for us, so we stayed somewhere in a corner which was not an official place so we got to stay there for free!
Today we drove to Perth, said goodbye to James, who is driving on up north. Inka and I are staying together in this hostel. It is really cheap and a little crapy looking. But we have real beds, the people are extremely nice and we have karaoke tonight! (oh en free wifi and breakfast!)

I almost forgot to tell, because of lot's of different reasons: Money, Job in the Netherlands, love for asia, etc
 I've change my ticket and will leave  Australia on month earlier than planned. In 9 days I am flying from Perth to Bali.
I am extremely sad not to see everyone in Port Stephens and Alex in Newcalste again, but I think it is a good decision. At the beginning of my trip I told myself I would leave a place if I felt like it. Not not stay because I had to. I am really looking forward to Asia!



Na 5668 kilometers, 26 nachten, 2 warme douches, 3 kilo rijst, 1 kilo pasta, 10 blikjes maïs, 7 dozen wijn, 80 bier, honderden kangoeroes, miljoenen vliegen en muggen, 60 dolfijnen, 20 roggen, veel roofvogels, pelikanen, Emu's en Koala's, bijna geen internet of telefoon bereik ben ik vandaag in Perth aangekomen.
Mijn hoofd tolt van dingen die ik wil vertellen, maar het is moeilijk om ze op orde te krijgen. Deze reis bleek een van de meest interessante dingen die ik ooit heb gedaan. Ik voelde me zowel absoluut verbazingwekkend gelukkig en compleet ellendig tijdens deze trip.
In een auto te stappen, slapen in een kleine tent en 24 uur doorbrengen met twee mensen die je nauwelijks kent ... Het had slechter kunnen aflopen!

 James en ik hebben uiteindelijk iemand gevonden om met ons mee te reizen. Inka, een 26-jarige meisje uit Duitsland. En ik ben zo blij dat ze mee was!
James is een aardige jongen, maar ik had echt iemand nodig om stoom bij af te blazen als ik echt heel geïrriteerd was. Sommige mensen werken meer op je zenuwen als anderen.
Laten we zeggen dat deze hele reis een interessant sociaal experiment was en dat liep vrij goed af!

Het duurde een tijd voordat we vertrokken uit Melbourne. Uiteindelijk ben ik bijna een maand in Melbourne geweest. Maar ik vond de stad super, ik vond alle goedkope plekken om te eten en had een geweldige tijd.
Op 6 maart was het eindelijk zover.
Alle kampeerspullen gekocht, boodschappen gedaan en toen de auto terug kwam van de garage en we pakten in. Zonder echt te beseffen dat deze zilveren volvo stationcar ons 'huis' zou zijn voor de komende maand. James had de auto een naam gegeven George (naar George Clooney de silver fox) dus vanaf nu was de auto George.
Uiteindelijk vertrokken we pas 5 uur 's middag en natuurlijk stonden we in de file. We hadden geleerd dat het ding dat niet moet doen in Australië is rijden in het donker (geen verlichting en kangoeroes springen voor je auto), dus in een race tegen de klok reden we naar de eerste camping. Uiteindelijk haalde het zelfs om de tent op te zetten in het daglicht.
De camping was in het midden in het bos en vol met kangoeroes. We maakten eten, en we vonden dat de pasta die we maakten het beste eten was dat we ooit hadden heb geproefd en de goedkope doos van de wijn de beste wijn. We keken boven ons en zagen miljoenen sterren fonkelen boven ons, de reis was begonnen!

De volgende 2 dagen reden we over de Great Ocean Road. Dit is een beroemde weg langs een prachtige kustlijn prachtige natuur en veel van koala's. Het was echt mooi, maar veel van de mensen kwamen om het te zien, bussen vol Chinezen maakten de plaats een beetje minder magisch.
We hadden een echt leuke camping bijna op het strand en had prachtig warme en zonnige dagen, maar (te) snel we vertrokken we weer. We reden naar de Grampians een bergketen. Er waren ongelooflijke uitzichten, mooie watervallen, veel van kangoeroes. Maar met 42C was het een beetje te warm, en zeer weinig plaatsen om koelte te vinden. Na 1 nacht gingen we naar mt Arapalis, daar keek ik echt naar uit, want dit is DE klimberg in Australië. Mensen van over de hele wereld komen hier klimmen. We verbleven op een gratis camping die vol was met alleen klimmers, en de avond dat we aankwamen ontmoetten we een Zwitsers stel en gingen op onze eerste klim. (Het werd snel donker dus we konden er maar 1 doen)
Ik kon niet wachten tot de volgende dag, maar toen kwam de pech, liep ik in het donker om water te halen voor afwas en ik struikelde en bezeerde mijn voet. De volgende dag kon ik amper lopen laat staan ​​te klimmen. Ik was ongelooflijk teleurgesteld en kon de hele dag niets anders doen dan zitten en niets te doen in de hitte, niet de beste dag van deze reis kan ik je vertellen.
De volgende dag dat we vertrokken naar Zuid-Australië, het was daar heel lang droog geweest dus alles zag er erg droog en bruin uit, maar het landschap was vreemd anders mooi, en wijds. Zo veel ruimte zo weinig mensen.
We verbleven op de verschillende plaatsen in Coorong National Park, zagen wilde dieren, kregen vis van een lokale visser (een mulloway) en ontspanden en hadden het naar ons zin.
Na Coorong we door Adelaide (leuke stad!) naar de Eyre peninsula gereden, dit is het kleine stukje land dat uitsteekt in het zuiden van Australië direct na Adelaide.
Er is absoluut niets, geen mensen geen planten, maar er zijn veel stranden, vogels en een vuurtoren. We hadden zonnige dagen en overdag was het warm maar het werd erg koud en winderig 's nachts. We vonden een prachtig strand en we hadden het helemaal voor onszelf! (Zelfs geen voetafdrukken in zand).
Op een middag hadden we net onze eerste biertjes geopend toen we een grote rookwolk zagen, oh oh niet, goed. de wind blies het snel in onze richting.
Niemand van ons wist echt wat te doen, we hadden nog nooit in deze situatie gezeten. Maar we wisten dat vuur zich heel snel kan verplaatsten, en we waren in de middle of nowhere en helemaal alleen, dus niemand zou ons komen waarschuwen.
Dus we besloten om zo snel mogelijk te vertrekken, we pakte de tent in en reden ongeveer 100 km verder waar we kamp maakten op een willekeurige plaats in de bosjes langs de weg.
Na het eten kwam de volgende schok, plotseling zonder waarschuwing waren er overal om ons heen flitsen, en we hoorde donder. Er waren geen gebouwen inde omgeving, en we hadden onze tent neergezet onder de enige lage bomen in het hele gebied. Hoe groot was de kans dat de bliksem zo inslaan in een van de bomen? Of in ons?
We besloten dat de auto waarschijnlijk de veiligste plek was, als bliksem zou raken konden we zo snel mogelijk wegrijden. Er is niets gebeurd. Maar was ik was echt bang daar voor een moment!
De volgende dag waren we klaar voor ons volgende grote avontuur, de Nullabor, bijna 2.000 km van helemaal niets! En ja, dat klinkt ongeveer zo saai als het is. Het was erg spannend voor ongeveer 2 of 3 uur, en toen moesten we nog 12 uur. We reden verder en verder, als de zon onderging maakten we kamp ergens langs de weg, als we ons  kamp eerder zouden maken werden we aangevallen door honderden vliegen, die het leuk vinden om op je ogen te zitten of in je mond te proberen te kruipen. We hadden ook een paar druppels regen en het was koud de eerste dag. Wat voor soort woestijn is dat!
Ik was erg blij om hier weer uit te rijden!
En toen waren we in West-Australië. We kampeerde weer op een andere leuke camping met een strand, maar om eerlijk te zijn begon ik er genoeg van te krijgen. Van het kamperen van de geen douches en geen toilet zelf van mooie stranden kreeg ik genoeg.
De 3e nacht in WA hadden we een verschrikkelijke regenbui in de nacht, onze tent bleek helemaal niet waterdicht en onze vaardigheden voor het kiezen van een tent plek erg slecht dus we moesten halverwege de nacht uit het poeltje water kruipen en verder slapen in de auto. Al onze spullen waren nat. Het duurde 2 dagen om het allemaal te drogen.
Maar toen het einde van de reis naderde hadden we een aantal leuke dagen. We zagen een hoop hele grote roggen zwemmen en zagen boel dolfijnen, we gingen naar Margaret river en naar een echte bar om dronken te worden.
De laatste 3 dagen, het paasweekend verbleven we op een caravanpark met een warme douche en toilet. We vonden deze plek na uren rijden, want we konden nergens kamperen omdat het Pasen was en alle campings waren vol en kamperen ergens anders was verboden. We vertelden dit de mensen van het caravanpark en ze hadden medelijden met ons, dus ze maakten een plekje voor ons vrij, geen officiële plaats dus we mochten er gratis slapen!
Vandaag reden we naar Perth, afscheid genomen van James, hij rijd verder naar het noorden. Inka en ik zitten in het zelfde hostel. Het is een echt goedkoop en een beetje crapy hostel. Maar met echte bedden, de mensen zijn erg aardig en we hebben karaoke vanavond! (Oh en gratis wifi en ontbijt!)

Ik vergat bijna te vertellen, vanwege verschillende redenen: Geld,  werk in Nederland, liefde voor Azië, enz. heb ik mijn ticket gewijzigd en vertrek ik een maand eerder uit Australië. Over 9 dagen vlieg ik van Perth naar Bali.
Ik vind het echt heel jammer dat ik iedereen in Port Stephens en Alex in Newcalste niet meer ga zien. Maar ik denk wel dat het een goede beslissing is. Ik had me van te voren voorgenomen dat ik zo vertrekken als ik er genoeg van had. Dit het nu het moment. Dus ik ga. Ik heb super veel zin in Azië!

Melbourne

I've been in Melbourne for 2 weeks now, slept in 3 different houses and been to 3 different festivals. I can't believe how much I love Melbourne and my time here!

Melbourne is an amazing city, it has an atmosphere like Amsterdam, Berlin and Porto all in one. Little hidden laneways full of art, small cafees and bars. It has lot's of really good (free) art museums, it has culture, vegetarian food en happy people.

Since I am not working anymore I am living on a tight budget.
I had the luck of allready knowing some people in Melbourne. There is Irish Kealan who I met during traveling in China, German Katharina with whom I lived in Tokyo, Australian Sam who I met in the hostel in Port Stephens where I also met Becca (USA) and Phil (New Zealand).

So I have a lot of couches to stay on :)

For my further travel-plans:
I got on to a ride/share website and found this guy, James from Canada who also lives in Melbourne. He just bought a Volvo station wagon. His plan was to drive from Melbourne to Perth via the Great Ocean Road, the Grapians (climbing!!!) and right trough the Nullarbor http://en.wikipedia.org/wiki/Nullarbor_Plain. Camping the whole way. Catching fish, looking a stars and enjoy the wilderness. He was looking for people to join him and I met up with him.
He seemed a bit serious in the beginning, so I wasn't sure if I wanted to go with him. But when I went to a party at his house. And he was surrounded by his friends and had some drinks he seemed a lot more relax. I decided to go with him.

We are going to find one other person to come with us, we will leave the 4^th of March. So that gave me 3 weeks in Melbourne. A lot longer as I had planned, but I liked it so much that I didn't really care. 

The first week I slept on Kealan's couch, he was a very nice host I met all his Irish friends, and went to the local Irish pub few times. We also went to this really cool music festival.

With Katharina I went have a picknick-dinner in a park with a big free classical music concert. 

I visited the beach with Sam. And went to this really cool restaurant where you can eat all you want, really good vegetarian food and they you don't have to pay anything. They just have a box to put in donations. They can acutely survive just on donations and volunteers! (there is even two chains in the city. I went to the other one with James and his friends) 

The second week I stayed with Becca en Phill and their flatmate Denis. They have this fancy apartment in the right in the center of the city on the 24^th floor (amazing view). We had a bbq there. Yesterday we went to the White Night festival. This is a free festival from 7pm till 7am, with art en music all over the city. So many people on the street, it remined me a lot of queens day, everyone had a smile on there face. And it went on all night.

Today I moved again, to Bruchwick I am staying in Sams garden in my just newly purchased tent. :)

____________________________

https://plus.google.com/photos/115916618374036166620/albums/5843928948072707153_____________________________________________________

Ik ben nu 2 weken in Melbourne, sliep op 3 verschillende plekken en ben al naar 3 festivals geweest. Ik kan niet geloven hoe mooi Melbourne is en mijn tijd hier.

Melbourne is een geweldige stad, het heeft de sfeer van Amsterdam, Berlijn en Porto in een. Kleine verborgen straatjes vol met kunst, restaurantjes, cafeetjes en een bar. Het heeft veel echt goede (gratis) kunst musea, veel cultuur, vegetarisch eten en vrolijke mensen.

Omdat ik niet meer werk ik leef nu op met een streng budget. Maar ik had het geluk dat ik al wat mensen in Melbourne kende. Er is Kealan uit Ierland die ik ontmoette tijdens het reizen in China, Duitse Katharina met wie ik in een huis woonde in Tokio, Australische Sam die ik ontmoette in het hostel in Port Stephens, waar ik ook Becca (USA) en Phil (Nieuw-Zeeland) ontmoette.

Dus ik kon had genoeg slaapplaatsen

Dan mijn verdere reisplannen, ik vond op een ride/share website James uit Canada die ook woont in Melbourne hij heeft een Volvo stationcar gekocht. Zijn plan is om van Melbourne naar Perth rijden via de Great Ocean Road, de Grapians (klimmen!!) En dwars door de Nullarbor http://en.wikipedia.org/wiki/Nullarbor_Plain. Onderweg kamperen, vissen, sterren kijken en genieten van de wildernis. Hij was op zoek naar mensen om samen te reizen, dus ik heb met hem afgesproken, hij leek een beetje serieus in het begin, dus ik was niet zeker of ik wilde gaan. Maar ik ging naar een huis feestje van hem en zag dat hij met zijn vrienden om hem heen en wat drankjes op veel meer ontspannen was. Dus ik besloot toch te gaan.

We zoeken nog een ander persoon om mee te gaan en we vertrekken 4 maart. Dus dat gaf me 3 weken in Melbourne. Een stuk langer dan ik had gepland, maar ik vind het hier zo leuk dat ik dat niet zo er vind.

De eerste week sliep ik op de bank Kealan, hij was heel gastvrij, ik ontmoette al zijn Ierse vrienden, en ging een paar keer naar de plaatselijke Ierse Pub. We gingen ook naar dit hele vette music festival.

Met Katharina ging ik een picknick-diner in een park houden met een groot gratis klassieke muziek concert. Ik ging naar het strand met Sam en dit hele coole restaurant waar je zoveel kunt eten als je wilt echt goed vegetarisch eten en ze je hoeft niks te betalen, er staat alleen een grote box waar je een bijdrage in kunt doen. Ze kunnen daarwerkelijk overleven met alleen op donaties en vrijwilligers. (Er is zelfs twee filialen in de stad de 2e ben ik ook al geweest met James en zijn huisgenoten)

De tweede week verbleef ik bij Becca en Phill en hun huisgenoot Denis. Ze hebben poepchique huis in de midden in het centrum op de 24e verdieping (prachtig uitzicht), we hadden een bbq en gisteren zijn we naar de White Night festival geweest. Dit is een gratis festival van 7uur s'nachs tot 7uur 's ochtens met kunst en muziek door de hele stad. Duizende mensen op de straat, het deed me denken aan koninginnendag, iedereen had een lach op hun gezicht. En het ging de hele nacht door.

Vandaag heb ik weer verhuisd, naar Bruchwick ik slaap in Sams tuin in mijn net nieuw aangeschafte tent. :)

Last weeks in Port Stephens/ Laatste weken in Port Stephens

You only start to really appreciate something when you realize you don't have a lot of time left. Wel... that is how it went for me anyway. My last weeks in the hostel were wonderful!

Even the days of doing nothing, hanging next to the pool I could fully appreciate.

 In the past few weeks I managed the hostel on my own two times for 3 days. This was really hard work, Working days from 8am to 9pm doing everything by myself cleaning, washing, doing the office and helping guests, especially on one of the historical hot days when it was 44C.  

But I has there was a really nice group of people in the hostel they made it a lot of fun for me. They even persuaded me to jump in the pool while working.

Then it was the weekend of Australia Day, I met up with Wendy, a colleague from Stayokay Amsterdam who lived in Sydney for years and was back there now for a visit. We had a great time! We were just going to have a drink on the evening before Australia Day and this ended up in a bit more than 'a few drinks'. So on Australia Day I was really hangover most of the time. 

Only 225 years ago the English came to the Australian continent and decided to make it there own and fill it with criminals and prostitutes. This is what people celebrate on January 26. Because this is not so long ago, Australia is not a country of old traditions (jet).
So what people do on a public holiday is the same on every holiday (Christmas, New Year, Anzac day)  have a bbq with seafood on the beach and get drunk. Australia Day is no difference, with the awkward exception that this day is not a day to be celebrated for everyone. For the indigenous people of Australia this was the day where the English came in, killed almost everyone and ruined the culture. 

I think this makes it a bit of an awkward holiday. 

But in Sydney they try their best to make a good day out of it, live music, lot's of food and people waving around Australian flags and other people waving around the 'indigenous' flag.I had a good day, met up with Alex and Patrick and did some dancing.  Got a free ride home (that took a bit longer a planned but I wont go deeper into that because that might still be a sensitive subject for the onces involved ;)). https://picasaweb.google.com/115916618374036166620/AustraliaDay?authuser=0&feat=directlink

The next day I spent with Alex and Patrick in Newcastle and it was a rainy day, I remeber then that I was happy with a rainy day for a change. But when I came back to the hostel it still rained, it wouldn't stop raining for 3 days in a row. And not a little bit of rain, no, rain like someone is emtying a bucket of water for hours and hours. This makes living outside all the time a lot less fun. 

But luckily as I have learned from Bassie and Adrian After rain there is always sunshine!http://www.youtube.com/watch?v=wRgub0kUONA
So in the end the rain stoped the sun started to shine and I had only 2 weeks left in Port Stephens. I spend that working, surfing, and chilling. Had an awesome goodbye vegatrain dinner at Alex and Patrick. 

And then my last day was there. Mark and Sandy thought I should do something fun on my last day so they organized for me to go on their boat. It was really nice, but also really short, because it broke down after 1 hour and we had to paddle back. I was really hot but I couldn't jump in the water because then the sharks would eat me (really! How cool is that!).After this adventure we went to my favorite beach Kingsley and at night I had a campfire goodbye party. The perfect last day. 

The next day I packed my bag cleaned the caravan and it was time to say goodbye, which is never my favorite part. Mark, Sandy and Josh have managed to become like family for me in just 3 months. They are so incredible sweet and helpfull and I am so lucky I got to work here!

https://picasaweb.google.com/lh/photo/t4UJXiHHOKuRYQpfBUzmadMTjNZETYmyPJy0liipFm0?feat=directlink
And it is not really goodbye, because I will see them again for a week in May before I leave Australia.

My flight to Melbourne did not go as smooth as I hoped, I had a 2 hour delay, which meant waiting for 3 hours of the most boring airport I've ever been with lot's of screaming kids.  

But I survied and 19 o' clock Kealan picked me up from southern cross station. It felt a bit like I flew to Ireland instead of Melbourne. First we went to his house and I met his Irish girlfriend. Then we went to his local Irish bar with and Irish friend and had Irish food (I had something with potato and vegatebles that tasted like 'stamppot' jammy!) and Irish drinks they had Giuness I had Cider. It was Kealan's birthday so he got cake.It was a fun first night, and his couch is super comfortable!

Today everyone has to go to work, so I have to entertain myself. I could borrow Sarah's Zoo membership so I just went to the zoo for free. I liked that very much!

https://picasaweb.google.com/115916618374036166620/Melbourne?authuser=0&feat=directlink

Tonight I am going to meet some people I met in the hostel that live in Melbourne now.

________________________________________________________________________________

Je begint iets pas echt te waarderen als je je realiseert dat het bijna voorbij is. Tenminste ... dat is hoe het ging voor mij. Mijn laatste weken in het hostel waren geweldig!

Zelfs op de dagen dat ik niets deed, chillen naast het zwembad kon ik volledig waarderen.

 In de afgelopen weken heb ik het hostel op helemaal alleen gerund twee keer gedurende 3 dagen. Dit was echt hard werken, werkdagen van 8u tot 21u en ik deed alles: schoonmaken, wassen, het doen van het kantoor en het helpen van de gasten,  zeker op een van de historische hete dagen toen het 44C was.

Maar er was echt een leuke groep mensen in het hostel, dat maakte allemaal een stuk verdraagzamer. Uiteindelijk hebben ze me zelfs overtuigd om  in het zwembad te springen tijdens werktijd.

Toen was het weekend van Australia Day, ontmoette ik met Wendy, een collega van Stayokay Amsterdam. Ze heeft jaren in Sydney gewoond en was daar nu weer even op bezoek. We hadden een geweldige tijd! De avond voor Australia Day gingen we alleen maar om van een drankje doen en dit eindigde in een beetje meer dan 'een paar drankjes'. Dus op Australia Day had ik een kater!

Slechts 225 jaar geleden kwamen de Engelsen naar het Australische continent en besloten om daar te stettelen en het vol met criminelen en prostituees te stoppen. Dit is wat mensen vieren op 26 januari. Omdat dit niet zo lang geleden is, is Australië (nog) niet een land van oude tradities.

Dus wat mensen doen op een feestdag is hetzelfde op elke feestdag (Kerst, Nieuwjaar, Anzac dag) ze hebben een bbq met vis en garnalen op het strand en drinken te veel. Australia Day hier geen uitzondering op, behalve dan dat het op deze dag niet voor iedereen feest is. Voor de inheemse bevolking van Australië was dit de dag waarop de Engelsen kwam, bijna hun hele volk uitmoordde en de cultuur verwoestte. 

Dat maakt Australia een beetje een vreemde feestdag

Maar in Sydney doen ze hun best om er iets leuks van te maken, live muziek, veel lekker eten en mensen zwaaien met Australische vlaggen en andere mensen zwaaien met de 'inheemse' flag. Ik had een leuke dag, ik sprak nog af met Alex en Patrick, ik danste en de zon scheen. Ik kreeg een gratis rit naar huis (dat duurde een beetje langer dan gepland, maar daar zal ik verder niet dieper op in gaan, omdat dat misschien nog een gevoelig onderwerp is voor de betrokkenen ;)).

 https://picasaweb.google.com/115916618374036166620/AustraliaDay?authuser=0&feat=directlink

De volgende dag bracht ik door met Alex en Patrick in Newcastle en het was een regenachtige dag, ik weet nog dat ik toen tevreden was met een regenachtige dag voor de verandering. Maar toen ik terug kwam bij het hostel regende het nog steeds,  het zou niet ophouden met regenen gedurende 3 dagen op een rij. En niet een klein beetje regen, nee, regen alsof iemand een emmer water leegt op je kop voor uren en uren. Dit maakt het feit dat ik de hele tijd buiten was minder leuk...

Maar gelukkig zoals ik heb geleerd van Bassie en Adrian:  Na regen is er altijd zonneschijn! 

Http://www.youtube.com/watch?v=wRgub0kUONA

Dus uiteindelijk stopte de regen en de zon begon te schijnen en ik had nog maar 2 weken te gaan in Port Stephens. Die weken bracht ik door chillend op het strand en surfend in de zee. En bij Alex en Patrick had ik nog een groot vegetrarisch afscheidsdiner. Dat was heel leuk.

En toen kwam mijn allerlaatste dag. Mark en Sandy hadden bedacht dat ik zou iets leuks moest doen op mijn laatste dag, dus ze organiseerde dat ik mee ging op hun boot. Het was erg leuk, maar helaas van korte duur, want na een uur varen hield de motor er mee op en moesten we terug pedellen. En toen ik het super warm kreeg kon ik niet eens in het water springen omdat de haaien me dan zouden opeten (echt waar! Hoe cool is dat!). Na dit avontuur gingen we naar mijn favoriete strand Kingsley Beach en 's avonds had ik een kampvuur afscheidsfeest. De perfecte laatste dag.

De volgende dag pakte ik mijn tas in maakte de caravan schoon en het was tijd om afscheid te nemen, dit is nooit mijn favoriete onderdeel. Mark, Sandy en Josh zijn erin geslaagd om als familie voor mij te worden in slechts 3 maanden. Ze zijn zo ongelooflijk lief en behulpzaam en ik ben heel blij dat ik hier heb kunnen werken! 

https://picasaweb.google.com/lh/photo/t4UJXiHHOKuRYQpfBUzmadMTjNZETYmyPJy0liipFm0?feat=directlink

En het is niet echt afscheid, want ik zal ze weer te zien in mei nog een weekje voor ik vertrek uit Australië.

Mijn vlucht naar Melbourne ging niet zo soepel als ik had gehoopt, had ik een 2 uur vertraging, wat betekend 3 uur wachten op een van de meest saaie vliegvelden waar ik ooit geweest en met heel veel schreeuwende kinderen.

Maar ik heb het overleefd om 19 uur haalde Kealan me op van Southern Cross Station. Het voelde een beetje alsof ik naar Ierland gevlogen was in plaats van Melbourne. Eerst gingen we naar zijn huis en ik ontmoette zijn Ierse vriendin. Daarna gingen we naar zijn lokale Ierse bar met en Ierse vriend en had Ierse eten (ik had iets met aardappel en groente dat smaakte verdacht veel naar stamppot, jammy!) En Ierse drankjes zij hadden Guinness en ik Cider. Het was Kealan's verjaardag dus hij kreeg taart. Het was een leuke eerste nacht, en zijn bank is super comfortabel!

Vandaag de dag moet iedereen werken, dus ik moet mezelf vermaken. Ik heb Sarah's Zoo lidmaatschap geleend, dus ik ben gratis naar de dierentuin geweest. Heel leuk!

https://picasaweb.google.com/115916618374036166620/Melbourne?authuser=0&feat=directlink

Vanavond heb ik afgesproken met een aantal mensen die ik in het hostel heb leren kennen en nu in Melbourne wonen!

Up and down

I decided to write my blog in English from now on. I want to be able to share with my new English speaking friends. I am not sure if this will improve the quality of my writing (probably not) but it will be a good practice.

The last month has been one of ups and downs. As you might have understood through my last blogpost, life here is good but I was getting in a bit of rut. Sometimes I felt a bit stuck not being able to drive a car. And there were some frictions. But Mark and Sandy are great and there are really happy with my work. They can finally take a day of because they have someone that knows how to do the work. So I will work here until I fly to Melbourne.

For the good things; I made a great new friend. As you might know, I am not really a dog person. It's not that I hate dogs, I just don't really know how to get along. They are smelly and they bark. 

Well, in this hostel lives Bo; a huge smelly hairy shepherd. Quite a character he is; he loves sitting in cars, running around the pool in circles really fast, bikes and holahoops. He hates mowers and other machines. We never disliked each other, but weren't to enthusiastic about each other either.
But a few weeks ago we became best friends. I am not sure what happened. Wherever I go Bo goes with me. In the morning he waits in front of the caravan for me to wake up. And we like to go running together while me play with a ball.

I went to the Blue mountains for 4 days and today I came back. I've never had anyone being so excited to see me. So I decided I like dogs. Or at least this one!

Christmas in Port Stephens.

We had a christmas party in the hostel on the 24^th. It was everything you expect of an Australian christmas: 28 degrees sunshine, backpackers and barbecue. It was a great party! Mark has this old Vespa with sidecar we dressed up as Santaclaus and elf and were a big hit!

The next day was more like a Dutch Christmas. Lot's and lot's of rain. I woke up finding presents next to my bed! We opened them as a family under the christmas tree and then Mark and Sandy (and Berend) left the hostel. I stayed in the kitchen with backpackers all day eating leftovers and playing cards.

On the 30^th I left to go to Newcastle. The start of my New Year adventure! Alex, Patrick and me took the train to Sydney to celebrate New Year with Oliver. A friend who lives in the students apartments. The apartments are right next to central station and have a rooftop terrace. How great to have friends with friend like that!
We started the night by going to a dinner party at someone other peoples house. The atmosphere kind of took a bad turn at some point. But it got better when we were walking the streets to go see the firework. Singing ¡Feliz Navidad with drunk guys from South Americans lifted up the spirits!

And the amazing Sydney fireworks did some good as well! With a happy champagne-buzz, we walked back and had a 'afterparty' on the roof of the student apartments.

The next thay was almost as good. First thing in the morning I skyped with Amsterdam. How funny seeing everyone partying when you just woke up! 

Then doing some walking around in sunny Sydney, surrounded by people with a hangover but in a good mood, having a really good brekki (as the Australians would say) in Glee.

After being in crazy Sydney, Port Stephens seemed even more tame. So I decided to get out of there for a little bit and went on a trip to the blue mountains!

Sandy called the YHA for me and booked a private room with bathroom for free! Good extra benefits as a YHA employe. Going to the blue mountains by train takes about 6 hours. But the trip wasn't to bad. From Newcastle to Sydney an extremely old lady sat next to me and told me here whole life story. How she fled from the civil war in Greece to Australia when she was just 18 without speaking a word of English. I helped her getting her back out of the train and the train station and see gave me a really big hug and told me here name was Nina. 

Arriving in the hostel I walked upon this really big sign. “National park closed this weekend”. As you might have seen on the news, it has been really hot and dry in Australia. Because of that they wouldn't let anyone in the national parks. Understandable but still disappointing!

 I decided to make the most of it. and I booked a tour to the Jenolan Caves. I would like to tell you all about the history of these amazingly beautiful caves, but this blogpost is already getting way to long so just read about it on wikipedia

http://nl.wikipedia.org/wiki/Jenolan_Caves

The caves were beautiful, but something was even better. Close to the caves there is this blue lake. The guide told me there is platypus in this lake. I was determent to see them so I set down on a rock next to the lake. It was 35 degrees and I was attacked by fly's mosquito's and a lot of other evil and itchy things. But I persisted and sat there and set there. Until I gave up and walk up to this tree and when I walked around it there it swam away from me. A PLATYPUS! My mission was completed, no-one thought I would see one. But I did! These were the best seconds of my blue mountains trip

That evening I was going to watch a movie in the TV room of the hostel when I began to told to these really friendly brother and sister from New Mexico. They were going to go to a bar and asked me to join them and I did. We met up with and Canadian and saw really awesome live music. Blues Jazz, and a guy with a Tom Waits voice.
The next day the hostel reception staff told us the national park was open again. So me the Americans and Canadian went on a great hike. We were saying how nice! There is not so many people it is so nice and quiet. Until after 1,5 hours the forest ranger picked came over and told us the park was still closed. Luckily he was really nice about it, told us some about the local plants an let us out without giving us one of the really big fines.

After that it got really cold and misty. So we sat by the fireplace and played boardgames until deep into the night.

The next day I woke up early I made plans to go rock climbing in the afternoon, but I wanted to finish the hike also. So that ended up to be a really busy active day.

I went climbing with this guy I found on a climbers forum. He was older and had climbed for many many year all over the world. So I could learn a lot. The view was so beautiful. And other great outdoor climb!