So finally an other update.
The last time I wrote I was in Kuala Lumpur. That is where I am right now.
It has been so long since I wrote I don't really remember what I did last time in KL. I hung out with the American guy and we did touristic things, like visiting does two towers. I also met a really nice Dutch guy (from Maastricht) and we went on a quest to find a 'fake' 'knock-off' smartphone. I bought a samsung galaxy S3 mini, seemed like a good plan at the time. Right now I know this wasn't because it broke yesterday. (sorry no 'whats app' anymore) But it was a fun quest anyway. We also visited a temple in a cave, pretty cool.
Here are photo's from Kuala lumpur:
https://plus.google.com/photos/115916618374036166620/albums/5887056346942934609
After 3 night I decided I was going to Pulau Kapas. A quiet Island up north.
That worked out different....
Me and the American dude took the nightbus, nightbusses in Malaysia are a lot different from Indonesian busses. They are super fancy, really big chairs and aircon. But the busdrivers are just as crazy. We were suppost to be arriving at 6, but our crazy fast busdriver brought us there at 4:30am.
We we super tired and the first bus going to the ferry to Pulau Kapas wouldn't be there untill 8am.
Sitting there, feeling really tired a man walk up to us. He said: 'the bus to pulau Perhentian leaves now'.
This sounded so good that we decided to change plans.
Oke, why let's go to pulau Perhentian instead.
I quickly took out my lonely planet and saw that we should go to to the small island. This is how fate brought me to this place.
Perhentian means 'stop' in Malay. And that is what I did. I stopped. I ended up staying for 3 weeks instead of the 3 days I planed. I got a job, made a close new friends, fell in love, got really sick and better again,
The island looks like everything you thinks of when you think tropical island. Bright blue sea, pearl with sand, palm trees, jungle and nice little huts. Electricity, internet and water are limited.
The first 4 nights I stayed at a place called 'Matta Hari' were I shared a bungalow with that American guy. He was not feeling to great on the island so I ended up not spending much time with him.
On the second day I went on a snorkel trip and did the best snorkeling I ever did. Saw sharks, sea turtles, a Maureen-eel, clown fish, and beautiful coral.
That night I also went to monkey bar for the first time. Monkey Bar is a reggae-bar that has live music every night. I ended up becoming close friends with the local bar people and the band.
And aslo ended up getting a crush on the bass player from the band. A Malay guy called Amin. He also liked me. :)
After some days I met Anouk and Luuk, two Dutch people, and (because the American guy left) I stayed with Anouk in a bungalow on Coral Bay. This is on the other side of the Island a more quiet beach. I spend some time hanging on the beach making bracelets and staring into the sea with the guys that worked and stayed there.
It was nice to stay there, and if we wanted to go out we walked to Long beach and partied there.
I also met Andrea a German girl and her friend Denise (English) we all got a long really well. I met a lot of people on the island a also a lot of people that were working there. Finally I got offert a job at a pizza restaurant called Oh La La. I took the job without thinking. The thought of ever leaving the island this never came to mind.
It was really hard work I made pizza's, in the morning making 4 kilo's of dough and lot's of tomato sause, at night baking in the hot climate over a fire pizza oven. But I am really good at making pizza now (I make some when I get home!) and I got free food and accommodation for it.
Then I started thinking. How long do I want to stay here? What about my flight to Vietnam? And I want to see other parts of Malaysia.
So I quit my job after one week and decided it was my last night.
But the next morning I didn't leave, I couldn't. But this was REALLY my last night, and again I didn't leave. Every day there was a good reason not the leave jet. I hang out a cafe called chill-out with all my new friends every day and in the evening I had my 'goodbye party' at Monkey Bar. I went to the mainland for a bit with Amin and met his family, who don't speak any English and are Muslim. That was a really strange experience. But then went back to this island again.
The day I really had to go, to get my flight, I got food food poisoning. Really bad. I had a really high fever I, everything came out at every end (sorry for the details) and I kept on passing out. So I missed my flight to Vietnam.
I stayed for a few more days, Amin took really good care of me, brought me food, medicine and more.
And then when I felt a little better... time to go.
Hugs for my new friends, more hugs for Amin. If I have money at some point I will go back here. And Amin is going to come to Amsterdam in November.
I went back to Kuala Lumpur, but now I knew lot's of local people that I met on the island and I stayed with them. They showed me local KL. And were really welcoming!
https://plus.google.com/photos/115916618374036166620/albums/5887059716729650913
_________________________________________________________________________________
Eindelijk weer een update!
De laatste keer dat ik schreef was ik in Kuala Lumpur. Dat is waar ik nu ook weer ben.
Het is zo lang geleden dat ik schreef ik weet niet meer precies wat ik de vorige keer allemaal heb gedaan hier. Ik childe met een Amerikaanse kerel en we deden toeristische dingen, zoals het bezoeken van die bekende twee torens. Ik ontmoette ook een vriendelijke Nederlandse jongen (uit Maastricht) en we gingen op een zoektocht naar een 'fake' 'knock-off' smartphone. Ik kocht een Samsung Galaxy S3 mini, leek een goed plan op dat moment. Nu ik weet dat dit geen goed plan was, want sinds gister is hij kapot. (Sorry ik heb geen 'whats app' meer) Maar het was wel een leuke zoektocht toch. Ook bezochten we een tempel in een grot, pretty cool.
Hier zijn foto's van Kuala Lumpur:
https://plus.google.com/photos/115916618374036166620/albums/5887056346942934609
Na 3 nachten besloot ik door te reizen naar Pulau Kapas. Een rustig eiland in het noorden.
Dat liep anders ....
Ik en de Amerikaanse kerel namen de nachtbus, nachtbussen in Maleisië zijn heel anders dan Indonesische bussen. Ze zijn super luxe, echt grote stoelen en airco. Maar de buschauffeurs zijn net zo gek. We zouden om 6 uur aankomen, maar onze gekke racende buschauffeur bracht ons er om 4:30.
We waren super moe en de eerste bus naar de ferry naar Pulau Kapas ging pas om 08:00.
We zaten daar we voelde ons super moe toen een man op ons af liep. Hij zei: 'de bus naar Pulau Perhentian vertrekt nu'.
Dit klonk zo goed dat we besloten om de plannen te wijzigen.
Oke, dan gaan we wel naar de Perhentians.
Ik haalde mijn lonely planet te voor schijn en die vertelde ons dat het kleine eiland het best was.
Zo bracht het lot me naar dit eiland.
Perhentian betekent 'stop' in het Maleis. En dat is wat ik deed. Ik stopte. Uiteindelijk bleef is 3 weken in plaats van de geplande 3 dagen. Ik kreeg een baan, maakte een goede nieuwe vrienden, werd verliefd, werd heel ziek en weer beter,
Het eiland is precies wat je je voorstelt bij een tropisch eiland. Helder azuur blauwe zee, parel wit zand, palmbomen, jungle en leuke kleine hutjes. Elektriciteit, internet en water zijn beperkt.
De eerste 4 nachten verbleef ik in een plaats genaamd 'Matta Hari' was ik deelde een bungalow met die Amerikaanse jongen. Hij voelde zich niet zo goed op het eiland dus ik heb uiteindelijk niet zo veel tijd met hem doorgebracht.
Op de tweede dag ging ik op een snorkeltrip en deed de beste snorkelen ik ooit gedaan heb. Ik zag haaien, zeeschildpadden, clown vis, en prachtige koralen.
Die avond ging ik ook voor het eerst naar monkey bar. Monkey Bar is een reggae-bar die elke avond live muziek heeft. Ik maakte daar goede vrienden met de locale eilanders and de mensen van de band.
En ik werd verliefd op de basist van de band. Een Maleise jongen genaamd Amin. Hij was ook verliefd op mij. :)
Na enkele dagen ontmoette ik Anouk en Luuk, twee Nederlanders, en (omdat de Amerikaanse jongen was vertrokken) verbleef ik met Anouk in een bungalow op Coral Bay. Dit is aan de andere kant van het eiland een meer rustige strand. Ik childe op het rustige strand en maakte armbandjes met de jongen die daar werkte.
Ik vond het heel fijn om aan die kant van het eiland te verblijven. Lekker rustig, maar als ik wilde feestje kon ik gewoon naar long beach aan de andere kant lopen.
Ik ontmoette ook Andrea een Duits meisje en haar vriend Denise (Engels) we konden het goed met elkaar vinden. Ik ontmoette veel mensen op het eiland een ook een heleboel mensen die er werkten. Eindelijk kreeg ik een baan aangeboden bij een pizza restaurant genaamd Oh La La. Ik nam de baan aan zonder na te denken. De gedachte dat ik het eiland ooit zou verlaten kwam simpelweg niet eens in me op.
Het was echt hard werken, ik maakte pizza's, in de ochtend maakte ik 4 kilo deeg en veel tomaten saus, 's nachts bakken in de hete klimaat boven een vuur pizza oven. Maar ik ben nu wel echt goed in het maken van pizza's nu (ik zal het proberen te maken als ik weer thuis ben) En ik kreeg gratis eten en accommodatie.
Toen begon ik te denken. Hoe lang wil ik hier blijven? Hoe zit het met mijn vlucht naar Vietnam? En ik wil ook nog andere delen van Maleisië te zien.
Dus heb ik mijn baan na een week opgezegd en besloot dat dit mijn laatste avond was.
Maar de volgende ochtend ben ik toch niet weggeaan, ik kon het niet. Maar dit was écht mijn laatste avond, maar de volgende ochtend was ik er nog steeds. Elke dag was er een goede reden om nog niet te gaan. Ik chillde echt dag cafe genaamd chill-out met al mijn nieuwe vrienden en in de avond had ik mijn 'afscheidsfeestje' Monkey Bar. Ik ging naar het vasteland voor een nachtje met Amin en ontmoette zijn familie, ze spreken geen woord Engels en zijn moslim. Dat was een heel vreemde ervaring.
De dag dat ik echt moest gaan, om mijn vlucht naar Vietnam te halen, kreeg ik voedselvergiftiging. Echt verschrikkelijk. Ik had hele hoge koorts, alles kwam aan elke kant uit (sorry voor de details) en ik bleef maar flauwvallen. Dus ik miste mijn vlucht naar Vietnam.
Ik bleef nog een paar dagen, Amin nam zorgde heel goed voor me, bracht me eten, medicijnen en was lief.
En toen voelde ik me een beetje beter ... tijd om te gaan.
Knuffels voor mijn nieuwe vrienden, meer knuffels voor Amin. Als ik geld heb zal ik zeker terug komen, En Amin komt in november naar Amsterdam.
Ik ging terug naar Kuala Lumpur, maar nu kende ik veel lokale mensen die ik ontmoet had op het eiland en ik bleef bij hen. Ze lieten me lokaal KL zien. En waren erg gastvrij!
https://plus.google.com/photos/115916618374036166620/albums/5887059716729650913
The last time I wrote I was in Kuala Lumpur. That is where I am right now.
It has been so long since I wrote I don't really remember what I did last time in KL. I hung out with the American guy and we did touristic things, like visiting does two towers. I also met a really nice Dutch guy (from Maastricht) and we went on a quest to find a 'fake' 'knock-off' smartphone. I bought a samsung galaxy S3 mini, seemed like a good plan at the time. Right now I know this wasn't because it broke yesterday. (sorry no 'whats app' anymore) But it was a fun quest anyway. We also visited a temple in a cave, pretty cool.
Here are photo's from Kuala lumpur:
https://plus.google.com/photos/115916618374036166620/albums/5887056346942934609
After 3 night I decided I was going to Pulau Kapas. A quiet Island up north.
That worked out different....
Me and the American dude took the nightbus, nightbusses in Malaysia are a lot different from Indonesian busses. They are super fancy, really big chairs and aircon. But the busdrivers are just as crazy. We were suppost to be arriving at 6, but our crazy fast busdriver brought us there at 4:30am.
We we super tired and the first bus going to the ferry to Pulau Kapas wouldn't be there untill 8am.
Sitting there, feeling really tired a man walk up to us. He said: 'the bus to pulau Perhentian leaves now'.
This sounded so good that we decided to change plans.
Oke, why let's go to pulau Perhentian instead.
I quickly took out my lonely planet and saw that we should go to to the small island. This is how fate brought me to this place.
Perhentian means 'stop' in Malay. And that is what I did. I stopped. I ended up staying for 3 weeks instead of the 3 days I planed. I got a job, made a close new friends, fell in love, got really sick and better again,
The island looks like everything you thinks of when you think tropical island. Bright blue sea, pearl with sand, palm trees, jungle and nice little huts. Electricity, internet and water are limited.
The first 4 nights I stayed at a place called 'Matta Hari' were I shared a bungalow with that American guy. He was not feeling to great on the island so I ended up not spending much time with him.
On the second day I went on a snorkel trip and did the best snorkeling I ever did. Saw sharks, sea turtles, a Maureen-eel, clown fish, and beautiful coral.
That night I also went to monkey bar for the first time. Monkey Bar is a reggae-bar that has live music every night. I ended up becoming close friends with the local bar people and the band.
And aslo ended up getting a crush on the bass player from the band. A Malay guy called Amin. He also liked me. :)
After some days I met Anouk and Luuk, two Dutch people, and (because the American guy left) I stayed with Anouk in a bungalow on Coral Bay. This is on the other side of the Island a more quiet beach. I spend some time hanging on the beach making bracelets and staring into the sea with the guys that worked and stayed there.
It was nice to stay there, and if we wanted to go out we walked to Long beach and partied there.
I also met Andrea a German girl and her friend Denise (English) we all got a long really well. I met a lot of people on the island a also a lot of people that were working there. Finally I got offert a job at a pizza restaurant called Oh La La. I took the job without thinking. The thought of ever leaving the island this never came to mind.
It was really hard work I made pizza's, in the morning making 4 kilo's of dough and lot's of tomato sause, at night baking in the hot climate over a fire pizza oven. But I am really good at making pizza now (I make some when I get home!) and I got free food and accommodation for it.
Then I started thinking. How long do I want to stay here? What about my flight to Vietnam? And I want to see other parts of Malaysia.
So I quit my job after one week and decided it was my last night.
But the next morning I didn't leave, I couldn't. But this was REALLY my last night, and again I didn't leave. Every day there was a good reason not the leave jet. I hang out a cafe called chill-out with all my new friends every day and in the evening I had my 'goodbye party' at Monkey Bar. I went to the mainland for a bit with Amin and met his family, who don't speak any English and are Muslim. That was a really strange experience. But then went back to this island again.
The day I really had to go, to get my flight, I got food food poisoning. Really bad. I had a really high fever I, everything came out at every end (sorry for the details) and I kept on passing out. So I missed my flight to Vietnam.
I stayed for a few more days, Amin took really good care of me, brought me food, medicine and more.
And then when I felt a little better... time to go.
Hugs for my new friends, more hugs for Amin. If I have money at some point I will go back here. And Amin is going to come to Amsterdam in November.
I went back to Kuala Lumpur, but now I knew lot's of local people that I met on the island and I stayed with them. They showed me local KL. And were really welcoming!
https://plus.google.com/photos/115916618374036166620/albums/5887059716729650913
_________________________________________________________________________________
Eindelijk weer een update!
De laatste keer dat ik schreef was ik in Kuala Lumpur. Dat is waar ik nu ook weer ben.
Het is zo lang geleden dat ik schreef ik weet niet meer precies wat ik de vorige keer allemaal heb gedaan hier. Ik childe met een Amerikaanse kerel en we deden toeristische dingen, zoals het bezoeken van die bekende twee torens. Ik ontmoette ook een vriendelijke Nederlandse jongen (uit Maastricht) en we gingen op een zoektocht naar een 'fake' 'knock-off' smartphone. Ik kocht een Samsung Galaxy S3 mini, leek een goed plan op dat moment. Nu ik weet dat dit geen goed plan was, want sinds gister is hij kapot. (Sorry ik heb geen 'whats app' meer) Maar het was wel een leuke zoektocht toch. Ook bezochten we een tempel in een grot, pretty cool.
Hier zijn foto's van Kuala Lumpur:
https://plus.google.com/photos/115916618374036166620/albums/5887056346942934609
Na 3 nachten besloot ik door te reizen naar Pulau Kapas. Een rustig eiland in het noorden.
Dat liep anders ....
Ik en de Amerikaanse kerel namen de nachtbus, nachtbussen in Maleisië zijn heel anders dan Indonesische bussen. Ze zijn super luxe, echt grote stoelen en airco. Maar de buschauffeurs zijn net zo gek. We zouden om 6 uur aankomen, maar onze gekke racende buschauffeur bracht ons er om 4:30.
We waren super moe en de eerste bus naar de ferry naar Pulau Kapas ging pas om 08:00.
We zaten daar we voelde ons super moe toen een man op ons af liep. Hij zei: 'de bus naar Pulau Perhentian vertrekt nu'.
Dit klonk zo goed dat we besloten om de plannen te wijzigen.
Oke, dan gaan we wel naar de Perhentians.
Ik haalde mijn lonely planet te voor schijn en die vertelde ons dat het kleine eiland het best was.
Zo bracht het lot me naar dit eiland.
Perhentian betekent 'stop' in het Maleis. En dat is wat ik deed. Ik stopte. Uiteindelijk bleef is 3 weken in plaats van de geplande 3 dagen. Ik kreeg een baan, maakte een goede nieuwe vrienden, werd verliefd, werd heel ziek en weer beter,
Het eiland is precies wat je je voorstelt bij een tropisch eiland. Helder azuur blauwe zee, parel wit zand, palmbomen, jungle en leuke kleine hutjes. Elektriciteit, internet en water zijn beperkt.
De eerste 4 nachten verbleef ik in een plaats genaamd 'Matta Hari' was ik deelde een bungalow met die Amerikaanse jongen. Hij voelde zich niet zo goed op het eiland dus ik heb uiteindelijk niet zo veel tijd met hem doorgebracht.
Op de tweede dag ging ik op een snorkeltrip en deed de beste snorkelen ik ooit gedaan heb. Ik zag haaien, zeeschildpadden, clown vis, en prachtige koralen.
Die avond ging ik ook voor het eerst naar monkey bar. Monkey Bar is een reggae-bar die elke avond live muziek heeft. Ik maakte daar goede vrienden met de locale eilanders and de mensen van de band.
En ik werd verliefd op de basist van de band. Een Maleise jongen genaamd Amin. Hij was ook verliefd op mij. :)
Na enkele dagen ontmoette ik Anouk en Luuk, twee Nederlanders, en (omdat de Amerikaanse jongen was vertrokken) verbleef ik met Anouk in een bungalow op Coral Bay. Dit is aan de andere kant van het eiland een meer rustige strand. Ik childe op het rustige strand en maakte armbandjes met de jongen die daar werkte.
Ik vond het heel fijn om aan die kant van het eiland te verblijven. Lekker rustig, maar als ik wilde feestje kon ik gewoon naar long beach aan de andere kant lopen.
Ik ontmoette ook Andrea een Duits meisje en haar vriend Denise (Engels) we konden het goed met elkaar vinden. Ik ontmoette veel mensen op het eiland een ook een heleboel mensen die er werkten. Eindelijk kreeg ik een baan aangeboden bij een pizza restaurant genaamd Oh La La. Ik nam de baan aan zonder na te denken. De gedachte dat ik het eiland ooit zou verlaten kwam simpelweg niet eens in me op.
Het was echt hard werken, ik maakte pizza's, in de ochtend maakte ik 4 kilo deeg en veel tomaten saus, 's nachts bakken in de hete klimaat boven een vuur pizza oven. Maar ik ben nu wel echt goed in het maken van pizza's nu (ik zal het proberen te maken als ik weer thuis ben) En ik kreeg gratis eten en accommodatie.
Toen begon ik te denken. Hoe lang wil ik hier blijven? Hoe zit het met mijn vlucht naar Vietnam? En ik wil ook nog andere delen van Maleisië te zien.
Dus heb ik mijn baan na een week opgezegd en besloot dat dit mijn laatste avond was.
Maar de volgende ochtend ben ik toch niet weggeaan, ik kon het niet. Maar dit was écht mijn laatste avond, maar de volgende ochtend was ik er nog steeds. Elke dag was er een goede reden om nog niet te gaan. Ik chillde echt dag cafe genaamd chill-out met al mijn nieuwe vrienden en in de avond had ik mijn 'afscheidsfeestje' Monkey Bar. Ik ging naar het vasteland voor een nachtje met Amin en ontmoette zijn familie, ze spreken geen woord Engels en zijn moslim. Dat was een heel vreemde ervaring.
De dag dat ik echt moest gaan, om mijn vlucht naar Vietnam te halen, kreeg ik voedselvergiftiging. Echt verschrikkelijk. Ik had hele hoge koorts, alles kwam aan elke kant uit (sorry voor de details) en ik bleef maar flauwvallen. Dus ik miste mijn vlucht naar Vietnam.
Ik bleef nog een paar dagen, Amin nam zorgde heel goed voor me, bracht me eten, medicijnen en was lief.
En toen voelde ik me een beetje beter ... tijd om te gaan.
Knuffels voor mijn nieuwe vrienden, meer knuffels voor Amin. Als ik geld heb zal ik zeker terug komen, En Amin komt in november naar Amsterdam.
Ik ging terug naar Kuala Lumpur, maar nu kende ik veel lokale mensen die ik ontmoet had op het eiland en ik bleef bij hen. Ze lieten me lokaal KL zien. En waren erg gastvrij!
https://plus.google.com/photos/115916618374036166620/albums/5887059716729650913
1 opmerking:
Wow chaja glad I finally read this story! Such a beautiful time...
Een reactie posten